www.polana.fora.pl

Witaj SMU, skoro to nie pożegnanie, to napisz coś jeszcze...
będę czekać Smile

Dziękuję Wszystkim zq miłe słowa. Obecnie próbuję uporać się z piętnem poprzednich kilku żywotów. Niestety Auschwitz siedzi mi w głowie , wrył się dawno temu i wciąż na nowo rozpatruję i przerabiam pewne kwestie , jakby fizyczna obecność tam i ówczesne doświadczenia nie wystarczały .
Najgorsze jest żyć niby normalnie , a jednak z glęboką nadzieją na dezintegrację duszy , na rozpłynięcie się w nicości , w czerni bezświadomości. Na nieistnieniu .

Niedługo wrzucę kolejny depresyjny monodramat , bo czarna energia z mojego wnętrza szuka upustu niczym gejzer.

SMU możesz to rozwinąć?
AUSCHWITZ?w jakim kontekście rozpatrujesz i przerabiasz?
jeżeli nie wystarcza fizyczna obecność tam to co jeszcze trzeba?albo jak trzeba?

Auschwitz tysiace razy widze ten sam wagon, te same osoby, slysze te same zgrzyty metalowe, i te uczucie glodu i strachu i zimna i obawy. ktos tuli sie do mnie, czuje potworny smród. gdzies w srodku gleboko poszukuje ciepla, malego promienia, ktory da, badz pozwoli wyjsc z tej udreki, aby przejscie przez tory, badz wjerzdzajacy pociag nie wbudzal we mnie obawy i lęku...
otwiera sie wagon pelen strachu, łez i ciemna, wpada swiatlo, widze lufe...ciesze sie, ze to juz koniec, opadam, zadowolona, ze nie musze pamietac co dzialoby sie pozniej...
Moj Mały Prywatny Auschwitz.

Kiedyś , w dzieciństwie biegnąc brzegiem morza
w silnych zrywach wiatru wpadłem w toń błękitu.
Spierając się z falami o garść tchu walczyłem aż do świtu .
Już na samym dole zobaczyłem ,że tam jest zorza ...

Tam po drugiej stronie ,pod falami,
gdzie lustrzane odbicia królują
ta piękna ,tęczowa zorza na którą podróżujący poza ciałem polują.
Wyciągnęły mnie z niej białe konie nad rafami.

Wyszedłem z odmętów w sumie po tygodniu.
Nikt mnie już nie poznał ,wszyscy uciekali.
Rodzice już dawno do domu pojechali
A ja mówiłem ""wciąż żyję Przechodniu ".

Smutne

może jeszcze coś ...