www.polana.fora.pl

[link widoczny dla zalogowanych]

No i co z tym? Polecasz tę książkę?
Moje zdanie na temat eutanazji znasz.

Książki nie czytałam.
Mirku, każdy ma swoje poglądy.I nie zamierzam ich u nikogo zmieniać.
A jeśli wklejam jakieś artykuły, to w celu zapoznania sie z nimi i może zastanowienia.Każdemu jest ono potrzebne. Bo przecież nigdy nic nie jest tylko białe, albo tylko czarne.Życie sklada sie z odcieni.

A swoją drogą trochę mnie irytują ludzie ,którzy nie umieją przyjąć do wiadomosci faktu,że ktoś może myśleć inaczej niż oni. Evil or Very Mad

I że niekoniecznie jest to "złe" myślenie...

Jeśli ktoś / coś nas irytuje to znaczy że pokazuje nam jak w lustrze nasze problemy, których sobie jeszcze nie przepracowaliśmy.

Myślę, że jeśli zamieszczamy jakieś linki internetowe, zwłaszcza You Tubowe - które nie mają logicznego sensu, to się aż prosi do nich dołączyć jakiś komentarz, choć dwa słowa.

Irytacja to emocja, a emocja wywołuje się nieświadomie, odruchowo w związku z jakimiś sytuacjami, zdarzeniami, nawet osobami.
Jeśli ktoś komuś coś kradnie, to w ludziach zazwyczaj nie wywołuje ten fakt nadmiernej emocji, jeśli poszukiwania złodzieja przynoszą rezultat i otrzymuje on należną karę.
Emocje sa uzasadnione, gdy złodziej kradnie coś nam, lub gdy zabór dotyczy mienia społecznego, albo mienia znacznej wartości. Wtedy wszyscy mamy emocje powodowane faktem, że jesteśmy częścią społeczeństwa.

I teraz ważna rzecz.
W takich sytuacjach powstają emocje takie jak oburzenie, smutek.
Jest ok.

Ogólnie rzecz biorąc relacje emocjonalne dotyczą spraw które nas dotyczą.
W pozostałych sytuacjach mamy do napotykanych zdarzeń stosunek mentalny, bez emocji.

Irytacja jest szczególną emocją, mianowicie taką, która powstaje w sytuacjach, na które nie mamy wpływu a które nas dotyczą. I pytanie, dlaczego wchodzimy w takie sytuacje w ogóle? Po co? Skoro nic nie możemy zrobić, pomóc.
Praktycy rozwoju duchowego tłumaczą, że po to by przenieść te sytuacje do świadomości i rozpocząć proces mentalny nad przyczynami i skutkami zjawiska, a następnie nad możliwymi działaniami dla usunięcia przyczyn. Także działaniami społecznymi. Potem jakiś czas monitoruje się sytuację, czy nie wraca zjawisko, a potem zapominamy i robimy już coś innego.
Tak ogólnie mnie uczono kiedyś i myślę, że to całkiem niegłupie.

Ludzie kradli i nadal kradną mimo tego, ze mi sie to nie podoba.
Dlatego analizuję dlaczego kradną i tam gdzie można coś poradzić, to działam, na przykład daję biednym na jedzenie.
Gdybym wpadł w emocje, to pewnie nic bym nie zrobił poza wyklinaniem na tych biednych albo na rzad, zależnie od poglądów.

Oto link internetowy, który nie ma sensu:

https://www.youtube.com/watch?v=vIr28gPKqGs

A to link z sensem:

[link widoczny dla zalogowanych]

Widzę, że nie zrozumiałaś.
Twój link według kryteriów, jakie podałem nie jest bezsensowny, bo zawiera tytuł artykułu. Dziś lub wczoraj jednak widziałem linki do Youtube podane bez komentarza, które nie zawierają żadnej nazwy ...

Jolu, szczegółowe rozprawienie się z konkretnymi sytuacjami, to jest jednak Twoja sprawa, nie moja, wybacz...

Ja sie włączyłem, bo wprowadzałaś swoje irytacje na forum i próbowałem Ci pomóc, przytaczając ogólną zasadę, która na przykład mi bardzo pomogła wygasić niepotrzebne emocje ...

A może wystarczyło odpowiedzieć Mirkowi, dlaczego podajesz ten właśnie link i co on zawiera, niekoniecznie z Twoimi opiniami, jeśli nie chciałaś ich zamieszczać.

Nomen omen - link mówi o wolności ...

Nie zamierzam wstępować w buty Mirka który zadał pytanie.
Natomiast, to, że on o coś zapytał, każdy widzi.
I nie ma się co irytować.
To normalna dyskusja.

Przejrzałem artykuł dzięki linkowi i nie podoba mi się tam siłowe rozwiązywanie sprawy życia i śmierci. Ot przyjdzie moment, kiedy odechce mi się żyć i poproszę kogoś - byle nie z rodziny - by mi pomógł zakończyć moje życie.

Otóż nie.
Życie i śmierć, dusza i ciało materialne mają nauczyć się istnieć w harmonii.
Żadnego siłowania się. Kończymy życie w sposób naturalny, łagodnie, wtedy, gdy wygaszamy procesy życiowe i jakby usypiamy organizm i ciało. Dusza odpływa bez cierpienia, bez bólu i napięcia.

Mógłbym powiedzieć znając praktyki OOBE, ze śmierć jest podobna do wyjścia z ciała, tyle, że już bez powrotu. I oczywiście wychodzi nie ciało astralne tylko przede wszystkim mentalne.

Taka jest moja teoria, taki jest mój cel życia, by mniej więcej tak właśnie odejść.
Bo dopóki życie sie trzyma ciała - to znaczy, że coś jeszcze jest tu do zrobienia...
Co? To tajemnica duszy ... czasem tak tajemnicza, że sama dusza jej nie zna ...