www.polana.fora.pl

Z opisu:
"Don Piper wracał samochodem z konferencji. Miał wypadek - jego samochód został zmiażdżony przez wielką ciężarówkę, która nagle zjechała na zajmowany przez niego pas. Sanitariusze stwierdzili, że Piper poniósł śmierć na miejscu. Jego ciało leżało we wraku samochodu pozbawione życia - lecz w tym czasie Piper doświadczał wspaniałości nieba, z respektem podziwiając jego piękno i słuchając niezwykłej muzyki.

Półtorej godziny po wypadku, w czasie gdy modlił się za niego pastor, Piper w cudowny sposób powrócił do życia na ziemi. Po jego nie dających się opisać słowami rozkoszach przebywania w niebie pozostało jedynie wspomnienie.90 minut w niebie pozwala nam ujrzeć w nadzwyczaj realistyczny sposób skrawek Bożej, niebiańskiej rzeczywistości. To książka, która dodaje otuchy dochodzącym do siebie ofiarom wypadków oraz ludziom opłakującym śmierć bliskiej osoby. Doświadczenia Dona Pipera w zasadniczy sposób odmieniły jego życie - odmienią i Twoje"".

Ode mnie:
1. Don Piper to pastor, stąd zapewne jego wizja życia pośmiertnego jest na wskroś zgodna z wizją typowo chrześcijańską. Co mnie osobiście nie przekonuje - wizja Boga otoczonego przez śpiewających Mu hymny i psalmy pochwalne aniołów, złoty trotuar... Cóż, to dla mnie zbyt uproszczone, kicz. Jeśli jednak po śmierci trafiamy tam, w co wierzymy, to nie wadzi mi, że autor ma takie właśnie wyobrażenia Smile

2. Autor - na szczęście - przez większą część książki opisuje nie Niebo, w które wierzy, ale swoją rekonwalescencję, przemianę duchową i naukę nowego życia. Ta część książki do mnie przemawia.
3. Autor głosi pogląd, że jego powrót do życia i zdrowia został "wymodlony", sam jednak w którymś miejscu zaznacza, że aby "wymodlenie" było możliwe, musi być zgodne z wolą Boga. Zatem moim zdaniem nie ma tu żadnej zasługi modlących się, tylko Przeznaczenie.
4. Nie trafia do mnie pojawiająca się kilka razy wizja tzw. "Piekła". Absolutnie.
5. Autor głosi też przekonanie, że trafiając do Nieba, zapomina się całkowicie o tych, którzy pozostali na Ziemi, naszych bliskich. Cóż, dlaczego w takim razie Zmarli kontaktują się z nami? O tym nie ma, oczywiście, mowy. Ani, rzecz jasna, o reinkarnacji. Kobieta zaś, która straciła dwóch mężów, raduje się, wyobrażając sobie, że będzie z nimi dwoma przechadzać się pod rękę po złotej drodze, a oni będą sobie braćmi. Tyle że nie ma mowy, co będzie z pierwszą żoną drugiego męża tejże pani, dla mnie kompletnie nielogiczne Rolling Eyes

6. W ostatnim rozdziale autor odwołuje się do cudzych doświadczeń śmierci klinicznej, czyni to jednak w taki sposób, że miałam wrażenie, iż nie dowierza czyimś doznaniom, gdyż były sprzeczne z jego własnymi wrażeniami... On np. nie wędrował przez żaden tunel.

No, także uczucia mam mieszane, baaardzo. W dodatku autor książki jest Amerykaninem, który, na amerykańską modłę, nie ustrzegł się patosu i (religijnego) psychologizowania.

Czy ktoś jeszcze czytał tę książkę?
Aha, ja jej wysłuchałam w postaci audiobooka.

Ksiażki nie czytałam...
Nie chcę sie więc wypowiadać na jej temat.
Ale z tego ,co piszesz,nie mam czego żałować Smile

A tak na marginesie-pośród masy ,ogromnej masy literatury ezoterycznej,znajdą sie zawsze tzw."pozycje nietrafione".
Każdy ma prawo napisać i wydać książke, a czy materiał w niej zawarty jest zgodny z prawdą,to juz inna sprawa...
Chociaz z drugiej strony, CO JEST PRAWDĄ ,A CO NIE?
Myśle ,ze kazdy wewnątrz siebie musi szukać odpowiedzi.

Pozdrawiam:)

PS.Ja w całej zebranej literaturze też spotykałam się z różnymi opisami Tamtej Strony.W moim przypadku najbardziej przemawiały do mnie materiały, które sie pokrywały ze sobą ,tworzyły spójną całość.Byli to różni mistycy,żyjacy w różnych czasach,a doswiadczajacy tego samego.No i wewnetrznie odbierałam ich jako wiarygodnych.W pewnym momencie po prostu ta układanka zaczeła sie zazębiać w całość i pięknie mi układac:)
I tak sie ukształtował mój światopogląd.