www.polana.fora.pl

Witam w kąciku poezji.
Zapraszam do wpisywania wierszy,przesłań,prawd,złotych myśli...
Perełki małe i duże,oraz te
które najbardziej lubimy, które podnoszą nas na duchu Very Happy

(Tego wiersza uczyl sie na pamiec moj syn w swojej niemieckiej szkole. Spodobal mi sie tak, ze go dla nas przetlumaczylam. Jak zaznaczono w odnosniku podrecznika, autorem wiersza jest uczen Michael. Jego nazwisko nie zachowalo sie). Przenioslam z poprzedniego forum Cool

Sen o lataniu

...i kiedy znowu poczujesz sie zmeczony
jak ciasne i ograniczone jest twoje zycie,
a cala Ziemia jawi ci sie prawie
owinieta pajeczyna szarej sieci,
w ktorej jestes beznadziejnie uwieziony ;
sieci przyzwyczajen, gwaltu i prawa
sieci granic od miejsca do miejsca
sieci glupoty i drutu kolczastego
sieci pieniadza, ograniczonego czasu
i granic wlasnych mozliwosci...
...i kiedy znowu uderzysz sie w blizny
o sztaby krat, tych malych i tych duzych
to wiesz dokladnie : nie ruszysz z miejsca
pozostaniesz uwieziony w ciasnej przestrzeni ;
wtedy przykucasz nisko w swoim kacie
i snisz stary sen:

Rozkladasz szeroko swe ramiona
i bierzesz gleboki oddech !
Kolyszesz sie w gore ponad ulica i domem
w sennym ptasim locie.
Lecisz i lecisz nie potrzebujac celu,
samo tylko istnienie tu jest juz szczesciem !
Tu nie ma zadnych granic ; na dole martwi cie wiele,
nie chcesz wracac.

Tu wszystko jest takie proste. Nie dziwisz sie prawie niczemu.
I wiesz w swoim snie : to nie jest zaden sen !

I pytasz sie dlaczego sie to zapomina,
dlaczego nie wierzy w to,
ze zawsze jest sie tak wolnym jak ptak,
i w rzeczywistosci mozna latac.

Zastanawialam sie dlugo czy tu to dopisac, ale mysle, ze warto.

Dla mnie pierwsza polowa tego wiersza to opis matrixa w jakim jestesmy uwiezieni wraz z Ziemia.
A druga czesc to opis sposobu, jak ten matrix opuscic...

Wiersz mimo pozytywnego przesłania jest smutny.

Temat poruszony w nim to ta kwestia która najbardziej mnie w człowieku przeraża..."niemoc wyjścia z narzuconych nam schematów"
Piszę niemoc,bo jesteśmy w nich uwięzienia,tak jak by za karę,hmm
...dziwne lecz to prawda.Tu wyjaśniam mój punkt widzenia:

Przedyskutujemy tą kwestię i po dojściu do takich właśnie wniosków jak w tym pięknym wierszu kładziemy się spać pełni wiary i nadziei na dzień następny,to ranek i tak przywita nas niepamięcią.Wstajemy z zaprogramowaniem i takim podejściem do życia jaki zostało w nas wpojone
...a wyrwać się z tej matni wcale nie jest takie łatwe.Niby jesteśmy już pewni,że by stawać się lepszymi musimy wszystko i wszystkim wybaczać,
musimy bardzo chcieć iść drogą miłości,a zwykła codzienność sprowadza nas na ziemię.
I tylko tego snu nam jest brak,snu o lepszym życiu!
...bo by on zaistniał,musimy go śnić non stop,a zapominamy.
Dlatego takie to smutne. Sad

ps.Pytanie i prośba...mogę to tłumaczenie użyć i przedyskutować treść na innym forum...proszę?

Tak Maylo, nie daje sie jak na razie osiagnac tego stanu nieprzerwanie.
Real tak dociska, ze tylko zyjac jak eremita mozna to utrzymac. A o to tez nie chodzi.
Program mniejszy, to wracac i przedluzac ten stan ile tylko sie potrafi.
I nie zapominac w swym smutku, ze nie da sie, a nawet nie wolno pomagac, czy uszczesliwiac Innych na sile, jesli sami tego nie chca. Ta czesc smutku robi sie wtedy lzejsza.

Oczywiscie, ze mozesz skorzystac z tego tekstu Razz

Jest wart wielu czytelnikow. A autorem byl nastolatek tylko...

Pozdrawiam serdecznie Razz

Dowiedziałam się właśnie, że ten anonimowy nastolatek z podręcznika syna, to dorosły już dawno Michael Ende. Później już nie tylko poeta, ale pisarz książek dla dzieci i młodzieży, i autor scenariuszy filmowych.
To nie kto inny, ale autor "Niekończącej się historii" ! Smile

Jest synem surrealistycznego malarza Edgara Ende.
Urodzony 12 listopada 1929, zmarł 28 sierpnia 1995. Za cztery dni rocznica...

Kopiuję przy okazji dla zaznajomionych z językiem, oryginał tego wiersza znaleziony w necie. Ma piękną, romantyczną, schillerowską melodię...

Der Traum vom Fliegen

... und wenn du es wieder mal müde bist,
wie eng und begrenzt dein Leben ist,
und die ganze Erde erscheint dir fast
umsponnen von einem grauen Netz,
in dem du dich hilflos verfangen hast,
ein Netz aus Gewohnheit, Gewalt und Gesetz,
ein Netz aus Grenzen von Staat zu Staat,
Grenzen aus Dummheit und Stacheldraht,
Grenzen des Geldes, begrenzte Zeit
Und die Grenzen der eigenen Fähigkeit...
...und wenn du dich wieder mal wund gestoßen
an den Gitterstäben, den kleinen und großen,
und du weißt genau: Du kommst nie mehr vom Flecke,
du bleibst gefangen im engen Raum,
dann hockst du dich nieder in deiner Ecke
und träumst den alten Traum:

Da breitest du weit deine Arme aus
Und ein tiefer Atemzug!
Du schwingst dich empor über Straße und Haus
Im traumhaften Vogelflug.
Du fliegst und du fliegst und du brauchst kein Ziel
Das Dasein selbst ist Glück!
Keine Grenze dort unten bekümmert dich viel,
du möchtest nie zurück.

Es ist alles so einfach. Du wunderst dich kaum.
Und du weißt in dein Traum: Es ist kein Traum!

Und du fragst dich, warum man es je vergisst,
warum man nicht glaubt daran,
dass man immer so frei wie ein Vogel ist
und in Wahrheit fliegen kann.

(Michael Ende)

Wiersz który mnie zaciekawił.Spojrzenie Stamtąd.

"Nieraz po ziemi błądzę, jak gdyby umarły,
I zda się, że oglądam świat z tamtego
brzega:
Ziemia gdzieś - jakąś oddal - w oku mym
zalega,
A ludzie gdzieś pode mną błądzą niby
karły.
Roję, że mi światy nagle się otwarły -
I nagle w jasnowidztwie dusza ma
spostrzega,
Czym jest byt, czym jest bytu alfa i omega
-
Aż mi człowiecze sprawy na proch się
zatarły!
Jak w odwróconym lustrze codzienne
zjawiska
Migają mi przed okiem by nikłe atomy -
I dalekim mi zda się to, co leży z bliska -
I w ekstazie umarłych sfery niewiadomej
Bliskie - nieskończoności są mi dziś
ogromy -
Skąd spojrzenia na ziemię oko moje ciska"

Antoni Lange

Tak myślę głośno, bo już "Wiersz o lataniu" Michela Ende dałam tutaj...
No bo w końcu to też właśnie twórczość ludzka... ?

A może lepiej stworzyć miejsce w bibliotece ?

Jolu, czy jesteś w 100% pewna, że to ludzka twórczość? Wink

No... tak Bogiem a Prawdą, to pomiędzy Nimi a nami są Ci, co inspirują nas prawdami Smile

... odpowiedziało mi się wierszem Wink

Zgrabnie powiedziane Very Happy

A co myślisz Czarnulko o tym, by tłumaczenia wierszy przenieść do Biblioteki ?

Biblioteka bardziej pasuje,tylko czy stworzyć nowe miejsce?Jest też tam już moje "Znalezione w książce".Także czy pozbierać To wszystko razem...?

Tak dalej głośno myśląc : poezja jest krótką formą zapisu rzeczy trudnych do nazwania słownikowym językiem prozy. To krótkie 'całości'.

Zaś gdy chcemy umieścić coś z prozy - to są to tylko fragmenty z dużo większej całości.

Więc chyba jednak osobne miejsce dla poezji ze świata w Bibliotece ? A obok - dla prozy ?
Może objęłabyś opieką te dwa miejsca ?
Nasza Bibliotekarka Freya zajęła się innymi odpowiedzialnymi zadaniami gdzie indziej, a byłoby dobrze, gdyby działy Biblioteki miały stałych opiekunów na Polanie.

Kilka powiedzeń,które miałam zapisane gdzieś tam w zeszycie.

"Ze wszystkich ruin świata bez wątpienia najbardziej smutna jest ruina człowieka"
(Theophile Gautrier)

"Nie pal za sobą mostów.Zdziwisz się,ile razy będziesz musiał wkraczać w tę samą rzekę"
(H.Jackson Brown)

"Największy to ból,gdy rany zadają najbliżsi"
(Ezop)

"Nic bardziej nie pochlebia,niż być chwalonym za zalety,których się nie posiada"
(Janina Ipohorska)

"Panie daj mi siłę,abym zmienił to,co zmienić mogę;
Daj mi cierpliwość,abym zniósł to,czego zmienić nie mogę;
I daj mi mądrości,abym odróżnił jedno od drugiego"

(Friedrich Christoph Oetinger)

Nie wiem teraz kto...otóż natrafiłam na informację,że autorem słów powyżej jest Marek Aureliusz Rolling Eyes