www.polana.fora.pl

Witam..
Minął już rok od dnia gdy Wojciech postanowił zrezygnować z życia...
Nie wiem kim był dla mnie, ale ośmielam się mówić,że ja byłam miłością jego życia.. Powiesił się,napisał, przeprosił i pożegnał się, przeszła mi myśl przez głowę,że coś złego się dzieje, dzwoniłam, nie odebrał więc wyparłam złe myśli, 10 dni później dowiedziałam się,że jego już nie ma..
Mój młodszy synek ma 3,5 miesiąca- dałam mu na imię Wojciech..
Bardzo tęsknię, myślę o nim każdego dnia.. zdarza mi się nie wierzyć,że go już nie ma, czuję ogromny żal.
Wojciech był dobrym człowiekiem, ale bardzo nieszczęśliwym. dopiero po jego śmierci zrozumiałam jak przez ponad 4 lata dość bliskiej znajomości mało o nim wiedziałam. Zawsze był dla mnie bardzo silny, nie miałam pojęcia w jak zły był stanie, to zawsze ja byłam "panna depresja" a On był wspaniałym przyjacielem, a nawet kimś więcej.. ale nie potrafiłam kochać go tak , jakby tego pragnął.. Po jego śmierci strasznie żałowałam, że nie zostałam jego żoną.. że nie idziemy razem przez życie , ale najbardziej tego,że tyle razy w życiu wyrządziłam mu ogromną krzywdę.. Kochał mnie, wiedział jak złym jestem człowiekiem ale zawsze wybaczał.. a ja wciąż szukałam księcia z bajki..
Bardzo mi ciężko żyć z poczuciem winy i bez jego przebaczenia..
Był czas ,że było lepiej, czułam się spokojniejsza, ale teraz znów gdy nadchodzi wieczór boję się.. nie mogę spoglądać w okno ze strachu,że go tam ujrzę.. W żywych is szukam podobieństw do Niego.. Tak jakbym chciała żeby to wszystko okazało się tylko perfidnym żartem..
Pojechałam na jego grób.. chyba chciałam żeby w końcu do mnie dotarło... JEGO NIE MA..!! ale są chwile gdy wydaje mi się,że On wciąż mnie obserwuje, patrzy na mnie, słyszy..

Śmierć tego człowieka jest tą z którą się nie pogodzę nigdy..
Bardzo pragnęłam,żeby mi się w końcu przyśnił, przyszedł porozmawiał..
Śnił mi się tylko raz, ale milczał, rodzina mówiła za niego, obwiniała mnie i twierdziła,że On nie chce ze mną mieć nic wspólnego a On słuchał i milczał.. Jak mam to rozumieć? Bardzo proszę o kontakt z nim.. chciałabym wiedzieć gdzie On jest teraz.. i czy wybaczył.. Chcę żeby wiedział,że bardzo mi źle bez niego..

Poczekam na odpowiedź jak długo będzie trzeba.. jestem cierpliwa..
Pozdrawiam
Milena.

Hej Milenko, ja też usiłuje uporać się ze śmiercią bliskiej osoby, z tym, że jest to inna relacja. Syn... Najgorsze co może być, to wpadanie w poczucie winy, ono nam nie pomaga, a tylko odbiera zdrowie i nadzieję... Nic nie jesteśmy w stanie zmienić, jeśli chodzi o naszą przeszłość i relacje z żywym człowiekiem, bo teraz ON jest już martwy, ale ja nadal wierzę, że istnieje... Mimo to, nie wydaje się być rozsądnym poszukiwanie kontaktu z osobą zmarłą, jakkolwiek była nam bliską, aby kontakt taki nastąpił musielibyśmy sami umrzeć, a póki co, to żywi nas potrzebują jeszcze tutaj, na tej planecie, na ktorej przyszło nam żyć. Życzę Ci Milenko z całego serca, by udało Ci sie zachować wspaniałe, żywe wspomnienia o swoim partnerze, a także byś pamiętała o nim w swojej modlitwie, bo teraz ON jej potrzebuje... Nie szukaj kontaktu ze zmarłym, bo jest to dość niebezpieczna sytuacja, jeśli chodzi o energię, uważam, że bliska nerwicy, chorobie psychicznej, szaleństwu... Wiem, że tęsknota i ból popycha nas w kierunku szukania takiego kontaktu, ale nie tędy droga. Łatwo też stać się osobą zmanipulowaną przez innych, można zwątpić w to, w co się wierzyło do tej pory, ponieważ w obliczu tak wielkiej straty, jaką jest strata ukochanej osoby my sami zmieniamy się niejako siłą zaistniałego faktu... Nie warto, mimo wszystko, jednak rezygnować Z SIEBIE. A Ty , masz dla kogo żyć, masz dzieci, naucz się też żyć dla siebie i pamiętaj o sobie, nie jest to egoizm, tylko dbałość o życie i własne zdrowie. Twoje dzieci potrzebują zdrowej, uśmiechniętej MAMY. Pozdrawiam serdecznie -Alina Smile

Czasem melodia, czasem wiersz, czasem nasza mała codzienna twórczość, czasem gest, czasem dobre słowo, oto życie, które jest... Jest w nas, daj Boże, że kiedyś spotkamy naszych kochanych, bliskich zmarłych... Wszystko w swoim czasie...
http://www.youtube.com/watch?v=W8EaeRh9gQA

Kiedy ktoś bliski, bardzo bliski odchodzi na drugą stronę, to dla zostającego tutaj bardzo ważne są dwie rzeczy.Po pierwsze czy ta strata nie jest ostateczną tzn. czy drogi nam człowiek dalej żyje, a po drugie czy jest bezpieczny i szczęśliwy.
Kościół proponuje nam dogmaty i ślepą wiarę , ale co jeśli to komus nie wystarcza? Jeśli ktoś za wszelka cenę musi upewnić sie co do losu ukochanej Duszy?
Uważam ,że ktoś taki ma prawo szukać, pytać, próbować samemu dotrzec do prawdy ,a wtedy gdy sie ją uzyska mozna dopiero spokojnie,w pełnym pogodzeniu żyć dalej.
I nieprawdą jest ,że niczego już nie mozna dopowiedzieć , wyjaśnić wytłumaczyc.
Zmarli nas słyszą, dają znaki i potwierdzenia na tą swoistą-duchową lączność.Nawet teraz , w momencie oddzielenia mozemy z nimi rozmawiać, kochać ich i tłumaczyc , prosić o przebaczenie, lub samemu przebaczyc, jeśli sie nie zdążyło wczesniej. Na nic nie jest za poźno.
I nie koniecznie trzeba szukać posredników.Wystarczy samemu otworzyć sie na taki kontakt.Jesteśmy z bliskimi połączeni szczególnym rodzajem więzi i własnie ta miłość ułatwia kontakt.
Milenko poproś o sen,zmarłym najłatwiej podczas snu dotrzec do nas.Mozna taki wspaniały kontakt doswiadczyc we snie i bedzie on równie znaczący i wiele wyjaśniający.Wiem to z własnego doświadczenia.
Pozdrawiam i przytulam.

"Chroń, Panie, wątłą mojej duszy zieleń,
Od podeptania i martwych spopieleń,
Abym wśród życia Ostatniej Wieczerzy
Czuł jej aromat balsamiczny, świeży." (L.Staff)
Wiara jest niczym innym niż wiarą, czy ona ślepa, czy głucha, każe trwać w nadziei z miłością wypatrywać własnej śmierci, której ciemność będzie zaraniem spotkania...

Hmmm, tak mi przyszło do glowy...
Alino, czy ty nie dorabiasz czasem jako katechetka w szkole?

Śmierć jest nauczycielką życia, jakże bolesną... Jak bardzo póki żyjemy, pragniemy ją oswoić? Jestem człowiekiem, tak jak każdy z WAS...
http://www.youtube.com/watch?v=FrP9c1gnmHc

boli ale i jak skutecznie uczy ....

OCZYWISCIE, ZE PRZEBACZAJA... czesto tez przepraszaja... i w ten sposob oczyszczaja
sie i rozjasniaja .
Trudno unosic sie wyzej i wyzej z ciazacym balastem...

Bardzo dziękuję wszystkim za wsparcie i miłe słowa :*