www.polana.fora.pl

Ja też kilka ale ta jest najgorsza z możliwych, bo nie tak miało być.
Przy nim ze wszystkim sobie radziłam, bez niego z niczym, nawet sama ze sobą. Straciłam przyszłość i sens życia. A w dodatku mogłam temu zapobiec i żyć długo i szczęśliwie jak było w planach. Do tego jeszcze głupie zbiegi okoliczności i spotkanie na swej drodze nie tych osób co potrzeba, a przy tym błędne decyzje...
"Samotność to taka straszna trwoga..."

Pusta- widzę ,ze sie obwiniasz ostro o śmierc Meża.
Może spróbuj to wyrzucić z siebie.
Spojrzenie kogoś z boku może zmienić Twoje postrzeganie.
Myśle ,że to obwinianie ma ścisły związek z glębokoscią i siłą Twojej żałoby.
Napisz Kochanie czemu mogłaś zapobiedz.
Napisałam powyzej w innym poście jedno ważne zdanie,ze " to na poziomie Duszy podejmowana jest decyzja o odejściu" .
Być może "wtedy" byś Go uratowała, ale zaraz potem przyszedłby inny wypadek, i Twój Mąż i tak by odszedł.
Wasze Dusze obie wybrały takie rozwiazanie.
To doświadczenie było Wam obojgu do czegos dane, potrzebne.
W życiu nie ma przypadków!!!

Dopiero z perspektywy czasu możemy ocenić dlaczego tak się podziało a nie inaczej...
A nieraz dopiero po naszej śmierci.

Pusta, myślę, że w planach było właśnie to, co się stało...
Bo nasze ziemskie plany mogą być zrealizowane tylko gdy nie są w sprzeczności z planami podejmowanymi na poziomie duszy, gdzie indziej, nie tu...
Napisz, napisz, wyrzuć to z siebie, to może pomóc, choć trochę, na chwilę...

witam wszystkich, hej Pusta...

a ja chcę do brata...

kiedy 3 lata temu zmarla moja ukochana mama, mówiłam wszystkim, że to najgorsza rzecz jaka mogła się stac w moim życiu. srodze sie wtedy myliłam, a los kpił ze mnie i zacierał ręce...ja jeszcze wtedy nie wiedziałam co to jest cierpienie...

A dla mnie nie to było w planach, w planach było coś innego. A skoro są jakieś plany to może moim planem jest pójść teraz za nim... bo tak czuję. A mogłam zapobiec choćby jakimś słowem, krzykiem żeby nie wychodzi tylko z domu wtedy, a ja nie zrobiłam nic...

Widocznie nie miałaś robić nic.

Z tydzień po śmierci męża, śniło mi się, że jestem z nim w sądzie, (wtedy w ogóle, żaden sąd nie był brany pod uwagę) a dzisiaj miałam sprawę... Ciekawe czy ten sen to jakiś przypadek czy jakieś przygotowanie mnie na to. Z tym, że we śnie w sądzie byłam z zupełnie innego powodu niż praktyce. (Dopiero teraz to skojarzyłam)

Witaj Pusta:)

niom.......dokladnie, czytac, czytac, Wink

I tak zamierzam robić (czytać, czytać, czytać), tylko ciężko nieraz się zebrać...
Freya, wiem, że to Twoje zdanie, każdy jakieś ma i oby tylko nikt nie narzucał swojego innym to będzie dobrze. Należy szanować zdanie innych, nawet jeśli ma się odmienne. I wiem, że Ty je szanujesz.
Najpierw skończę jedną książkę, potem przejdę do następnych, bo przez chwilę przeskakiwałam z jednej do drugiej (błąd).
Jak już wszystko wyczytam, wtedy będę mogła porównywać i zobaczyć co bardziej do mnie trafiło. Do każdego pewnie coś innego przemawia, bądź sposób pisania autora. Sposób pisania autora akurat ma dla mnie ogromne znaczenie (niezależnie od treści) i niestety nieraz po kilku stronach niektórych książek rezygnowałam. Jednak w przypadku tej tematyki postaram się być wytrwała.

Oczywiście, rób wszystko swoim rytmem, kiedy chcesz i jak chcesz Smile

to oczywiste, a ja się bardzo cieszę, bo poczułam - odebrałam jakąś zmianę w Tobie samej.

Trzymaj się kochana

Kochani, dowiedziałam się, że duszyczka mojego męża nie poszła do światełka mimo próby jej przeprowadzenia. Został on tu ze mną i prawdopodobnie chce się mną opiekować i nie chciał być przeprowadzony dalej. Czy w związku z tym on cierpi? Tak bardzo bym chciała, żeby chociaż z nas dwojga on był już spokojny i szczęśliwy.

Z tego co wiem,Dusze czasami zostają przy Ukochanych,i nie wiąże się to z niczym złym.Jest to ich suwerenna decyzja ( jak wszystkie inne ,które TAM podejmują).
W niczym to nie opoźnia Ich rozwoju, w niczym Im nie szkodzi.
Jak Mąż uzna ,ze moze odejsć ,to odejdzie.
Widocznie widzi,ze sobie nie radzisz,i chce poczekać...

Niczym sie wiec nie martw.