www.polana.fora.pl

Jeśli chodzi o awatar Sary, pierwszy orb, którego zobaczyłam możnaby powiedzieć, że wyglądał trochę podobnię. Był bardzo duży, tak mniej więcej, jak połowa mnie; dobrze może trochę przesadziłam, ale głowa co najmniej, a raczej większy. Miał różową otoczkę i niebieskie wnętrze. Wzięłam to za przewidzenie, ale potem zaczęłam dostrzegać następne, jednak już mniejsze i o różnych kolorach; najczęściej białe, czy pomarańczowe.

Czyli wychodzi, że to raczej nie było nic złego, a wręcz przeciwnie. Zaraz sobie poczytam o tych kolorach, szkoda, że ja swojej aury nie widzę.

Moga wystapic pewne róznice w postrzeganiu aury u roznych osob, ale co do mnie, to 'widze' u Ciebie duzo granatu, bieli , i coś się troche 'czerwieni ' Wink

Biel, czerwień, to chyba dobrze? Ale granat? Biel czystość, duchowość, bezinteresowność, w humorze intuicja, u osoby ze zdolnościami w chwilach jasnowidzeń, przeczuć( oj teraz mam bardzo złe przeczucia). Czerwień siły żywotne, zdrowie, zmysłowość, agresja(trochę nerwowa jestem jeśli o to chodzi:P). Ale ten granat? Przemęczenie, przygnębienie? Chociaż ze stanem obecnym, by się zgadzało, a propos tych przeczuć. Jej, mam nadzieję, że się nie spełnią.
Widzisz, już skorzystałam ze strony którą mi podałaś Razz

. Można dużo się dowiedzieć.
Tak samo byś zinterpretowała te kolory?
Mam pytanie, widzisz moją aurę, ale moją osobę fizyczną też? Razz

Szczerze, to cieszę się, że mnie nie widziałaś:p, nie złośliwie oczywiście, ale czułabym się dziwnie wiedząc, że ktoś mnie podgląda, tak fizycznie, druga osoba fizyczna:P.
Z tym granatem trochę mnie zaskoczyłaś i jeszcze ta biel, ale przyznam szczerze, że ostatnim czasy zaczęłam się rozwijać, więcej rozumieć, dostrzegać, pojawiła się we mnie chęć dobra, zajmować się właśnie czakrą trzeciego oka. Własnie daje trochę o sobie znać. Często zaczynam ją czuć tak po prostu, bez wcześniejszego myślenia o tym i tak się zastanawiam, czy to normalne. Gdy ćwiczę ok, ale tak po prostu właśnie, jak teraz bywa trochę zaskakujące. Czasami potrafię czuć ją cały dzień na okrągło.
O, jaka ciekawostka. Nie wiedziałam, o tym. No cóż, ,,góra'' widocznie troszczy się o rozwój ludzkości i dobrze, bo większość ludzi się na ten rozwój zamyka, co dobrze nam chyba nie robi.

Hej Brujo,
napisz nam kiedy bedziesz odczuwala przeladowanie wiadomosciami od nas. kazdy ma prawo (my tez ) na poukladanie sobie wszystkiego.

Wroc do zeszytu,
poczytaj co opisalas - zapewne odswiezy sie cos nowego w opisanym juz starym snie.

buziole

Och, nie mam dość, przynajmniej na razie. Wręcz przeciwnie, czuję, że jest coraz lepiej, wszytko staje się przejrzystsze.
Właśnie ostatnio miałam zamiar założyć nowy. Bo w poprzednim nie pisałam zbyt ładnie, tak na odwal się, a ostatnio zaczęłam czuć, że się w sobie zmieniam, to naprawdę dobre uczucie.
Czasami gdy otworzę, jakąś stronę przypominam sobie właśnie, o jakimś zdarzeniu,. śnie, bo jest tego tyle, że z czasem niektóre się zacierają dlatego myślę, że powinnam znów pisać, nie zatracać tego.

Saro, chciałam Ci bardzo podziękować. Za sprawdzenie aury, za pomoc, wyjaśnienie. Bardzo dużo mi to dało, coraz bardziej odkrywam siebie. Utwierdziło mnie, że to wszystko nie są wymysły, a prawda, to wszystko się dzieje i powinnam się rozwijać. Po raz kolejny czuję w sobie dobro, to niesamowite.

Właśnie podziękowałam MiMi prywatnie, za to, że mnie tutaj przywiodła, ale zrobię to też tutaj:
MiMi jestem Ci naprawdę niezmiernie wdzięczna, czuję się niesamowicie, to dobro, to jest piękne. Bardzo Ci dziękuję i jeszcze raz dziękuję:*
Porównuję Ajna, czytam i wszystko zbiera mi się w kupę. Wszystko zaczyna mieć sens, to jak olśnienie. Razz

Chcę ten dar wykorzystać do pomocy. Czuję, to już od jakiegoś czasu, a to co przepełnia mnie teraz jest niesamowite. Chce nieść dobro, pomoc; czuję to całą sobą. Mimo że czasami się gubię, zatracam siebie jestem tego pewna. Swego Opiekuna ostatnio prosiłam, by mnie nakierował, pomógł to wszystko zrozumieć i wtedy miałam też znim dwa sny, noc po nocy. Od razu czułam, że było to ważne, jednak nie pamiętam, o czym były, co mówił. Wcześniej się niecierpliwiłam, ale teraz zrozumiałam, że wszystko przyjdzie w swoim czasie. Tak jakby ktoś coś we mnie przestawił. Pstryk i wszystko rozumiem, wszystko akceptuję, czekam na to co się stanie.
Jeśli chodzi o złe energie, to często czułam, że mają one na mnie wpływ. Kusiły mnie, ciągnęły do złego, ale teraz nie pozwolę sobą manipulować. Chcę dobra, czuję je w sobie.
Jeśli chodzi i weryfikację myślę, że już to opanowałam. Kiedyś, gdy ciągle się bałam, każde przewidzenie brałam za ducha, każdy szmer, ale z czasem się to zmieniło. Przestałam ciągle czuwać i wypatrywać aż umysł sam mi to podsunął. Nie myślę, jednak, że się już nie mylę. Na pewno, jednak ostatnio podchodzę do tego z dystansem.
Wiesz Ajna, że jeśli chodzi, o to witanie się, ostatnio zaczęłam robić podobnie:p. Gdy wchodzę do pokoju, w którym Oni się najprawdopodobniej kumulują; jest tam zawsze dużo orbów, mówię: cześć; czy coś podobnego. I też mi to pomogło. Kiedyś gdy zaczęłam czuć, że coś przy mnie jest, zaczęłam się trochę nabijać(wiem, głupie, ale nie zastanawiałam się nad tym, to była chyba reakcja obronna), mówić, cześć duszku Kacperku i podobnego typu głupoty i zaraz nieźle mnie coś nastraszyło. Wtedy zrozumiałam, że nie są to żarty i obracać tego w nie nie można.
Myślę, że w tym kontakcie dla kontaktu, że tak to nazwę naprawdę może coś być. Tylko, że ja jeszcze nie potrafię widzieć duchów, tak ciągle, zatrzymywać ich przy sobie. Ciągle się zamykam i nie mam możliwości ,,konwersacji'', ale myślę, że wszystko przede mną.
Jeśli chodzi, o to, czy na ulicy też widzę duchy, myślę, że tak, tym bardziej, że nie zdarza się to tak często. Dajmy na to; siedzę z koleżanką na ławce, obok zaparkowane samochody, nagle coś przyciąga moją uwagę. Patrzę w jedno auto, a z tyłu siedzi młody mężczyzna/ chłopak mocno pochylający się do przodu, patrzy wprost na mnie. Zaraz znika. Ta sytuacja miała chyba miejsce dwa razy. Jeszcze dawniej, może nawet 3 lata temu, wracałam wieczorem do domu. Przechodziłam koło świateł, akurat stały samochody. Spojrzałam w szybę jednego z nich. Za kierownicą zobaczyłam trupiobladą twarz, pokiereszowaną, z diabelskim uśmieszkiem, chytrymi oczami wpatrzonymi we mnie. Widok trwał na tyle długo, że do dzisiaj idealnie utkwił mi w pamięci. Zaraz za kierownicą siedział już normalny mężczyzna. To było bardzo dziwne.
A te równoległe rzeczywistości; wierzę w nie, ale nie czuję, żebym je dostrzegała. Nie wiem, możliwe, wszystko jest możliwe, ale takie jest moje odczucie na dzień dzisiejszy.
,,Powrót do Domu'' bardzo dobrze to ujęłaś. W prawdzie też tak myślę, tam jest nasz Dom, a tu jesteśmy ,,gościnnie''. Tam jesteśmy duszą, tutaj duszą w ciele.
Dziękuję Ci Ajna za tak długą odpowiedź. Muszę dokładnie określić czego chcę i mi to uświadomiłaś. Dobrze, że są ludzie, którzy zajmują się taki rzeczami i są tak chętni do pomocy. Dziękuję.
Jeśli napisałam nieskładnie, to przepraszam, ale te emocje, które we mnie siedzą po prostu mnie rozpierają Razz

Dzisiaj też sobie robiłem zdjęcia i to godzinę temu jednak nic szczególnego na
ekranie aparatu nie widziałem więc skasowałem zdjęcia.

Liczę na to, że kiedyś mi się uda i zechcą się dusze ujawnić na zdjęciach. Smile