www.polana.fora.pl

Tydzień temu nagle odeszła moja ciotka, nasza więź nie była spacjalnie emocjonalna, ale przez całe moje życie wiedziałam, że ona jest i trzeba jej pomagać (była samotna). Po jej śmierci zdałam sobie sprawę z tego, że jednak może podświadomie ale byłam bardzo związana ze wszystkim co jej dotyczyło, szczególnie z rodziną, której ja jestem częścią, a większość osób juz nie żyje. Ciotka nie spodziewała się śmierci, zresztą nikt tego się nie spodziewał. Myśl. że może coś jeszcze jest niezałatwione, co chciałaby żeby było nie daje mi spokoju. Mam tez wrażenie, że może coś chciała mi jeszcze powiedzieć, o coś poprosić. Proszę o ewentualną pomoc.

Witaj Joanno, dobrze trafiłaś jest tu wielu którzy chętnie Ci pomogą. Ale Ty sama musisz podejść do tej sytuacji odpowiedzialnie. Większość żywotów nie kończy się bez załatwienia wszystkich spraw swego życia, poza tymi którzy sami je przerywają. I wiedz że to nasze również szybko się kończy. A dla bliskich którzy na nas czekają, trwa to tyle co wyjście do kiosku po gazetę.

Witaj Joanno cieplutko,

na pewno ktos odezwie sie do Ciebie w tej sprawie, ale musisz jeszcze chwilke poczekac.

pozdrawiam
zamgla

Dziękuję Wam za wsparcie, bardzo tego potrzebuję.

Witaj Joanno Smile

Porozglądaj się w tzw. międzyczasie Smile

Dołączył: 22 Mar 2010 Posty: 734 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Kobieta

witaj Joanno
rozkoszuj się Polanką i poczytaj, jest tu wiele interesujących rzeczy, które powinny Cię zaciekawić
ściskam

Nie dalej jak wczoraj został tu założony temat, w którym można było poczytac o nieprzyjemnych skutkach ubocznych zewnętrznej pomocy w kontakcie z osobą zmarłą. Ktos kogoś - "nastraszył focusami" - ktoś pisze rozpaczliwe maile, do jednego problemu - odejścia bliskiej osoby - dodano drugi.

W tej sytuacji powiedziałem sobie - nie będę udzielał nikomu (pseudo)pomocy polegającej na zaglądaniu "tam" i sprawdzaniu co z kim się dzieje, chyba, że w jakiejś naprawdę wyjątkowej sytuacji. Nie do końca pewne informacje, otrzymane z niefizycznego świata mogą, jak widać, wyrządzić komus krzywdę.

Tymczasem umiejętnośc zajrzenia "tam" nie jest niczym specjalnym i każdy może się tego nauczyć. Żeby, w sytuacji, kiedy zależy ci na szybkiej informacji, nie polecać do czytania dziesięciu książek, polecę jedną.

Bruce Moen - "Świadome podróże w niefizyczne światy."

To podręcznik, z ćwiczeniami, dzięki którym będziesz mogła sama zajrzeć "tam" i dostac informacje z pierwszej ręki, nie przekłamaną przez "osoby trzecie"

A żeby uspokoić i uprzedzić wszelkie szczegółowe dane: z tego, co wiemy, jako osoby idące ścieżką, która kiedyś tam przetarli Robert Monroe i Bruce Moen, na ogół, "po drugiej stronie" nikt nie ma "wielkich problemów". Na ogół osobie, która odchodzi z fizycznego świata, udzielana jest fachowa pomoc w przystosowaniu sie do nowych warunków. I tylko rzadko kiedy, przy mało pomyślnuch splotach okoliczności, taka osoba może gdzieś "utknąć", ale to też nie jest coś, z powodu czego trzeba rozpaczać.

Nie ma się też do czego spieszyć z "odzyskiwaniem" czy kontaktem - "tam" odczuwanie czasu jest zupełnie inne niż "tu" i znane są przypadki osób, do których pomoc dotarła po kilkudziesięciu latach od ich śmierci, a które uważały, że minęły minuty, czy najwyżej godziny.

Więc, na spokojnie, zdobądź i przeczytaj książkę, po czym spróbuj skontaktować się z ciotką.

Póki owej książki nie przeczytałaś, możesz po prostu - położyć się, zamknąć oczy, i wyobrazić sobie ciotkę i rozmowę z nią. To jedna z podstawowych technik nawiązywania kontaktu - uruchamianie wyobraźni. Po chwili wyobrażona scena zaczyna "żyć" własnym życiem, i to jest już rzeczywista rozmowa z niefizyczną osobą.

Mija właśnie pierwszy miesiąc po Jej śmierci i nic... Panuje wszędzie taka cisza, nie czuję Jej obecności, wydaje mi się to dziwne. Czasami jednak dopada mnie jakiś dziwny niepokój, ale jakby to uczucie, które czuję było nie moje. Nie wiem co o tym myśleć.

Dołączył: 22 Mar 2010 Posty: 734 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Kobieta

witaj Joanno
doskonale Cię rozumiem, mojej mamy nie ma już tutaj 10 miesięcy a ciągle mam wrażenie kiedy dopadną mnie nie odpowiednie myśli, że tkwię w jakimś zawieszeniu
dzięki temu forum i ludziom którzy tutaj są, nauczyłam się jak inaczej odczuwać odejście bliskiej osoby jak zrozumieć i pogłębić swoją wiarę w życie TAM
moja rada <z własnego kilkumiesięcznego doświadczenia:(> zapal świeczuszkę, otocz osobę dobrymi myślami tak by wypełnić tę pustkę, postaraj się wspominać miłe chwile to ułatwia duszy bycie tam, poczytaj jest tu kilka fajnych artykułów lub linki do stron gdzie można znaleźć ciekawe rzeczy, może poprzez ćwiczenia uda Ci się samej skontaktować z bliską osobą

ściskam mocno
:*

Witam ponownie po długiej przerwie. Minęło już ponad pół roku od śmierci mojej ciotki, nie doczekałam się niestety żadnej informacji... Raz przyśniła mi się (wydawało się to tak realne), nic nie mówiła, była taka zadowolona, młodo wyglądała i podała mi rękę, była lodowata. 1 Listopada byłam na jej grobie, to właściwie duży rodzinny grobowiec, kilka osób jest w nim pochowanych. Robiłam zdjęcia, a potem w domu na powiększeniu zobaczyłam sylwetkę mężczyzny obok grobowca. Nikogo nie było obok w momencie robienia tego zdjęcia, więc doznałam szoku... Nie wiem co o tym myśleć. W sumie ten fakt, o dziwo nie wywołał u mnie strachu, tylko zdziwienie.

A mogla bys wkleic fotke na forum.Ciekawe zdjęcie Shocked

proponuję wysłać na serwer zdjęcie na Imageshack, a następnie podać linka.
Jeżeli nie będzie się chciało wyświetlać w poście to ja osobiście poprawię później.

Pozdrawiam.

WItam, chyba nie zdecyduję się na wysłanie zdjęcia, ponieważ zbyt wiele danych jest na nim widać (wyryte imiona i nazwiska, daty śmierci). Nie chcę też dokonywać obróbki (ukrywanie), od razu wyglądało by to na mistyfikację.