www.polana.fora.pl

MM umarl w sierpniu a od lutego opowiadal o smierci,o zabawie z wujkiem ktury 37 lat wczesniej sie utopil sie w stawku nieopodal domu.Opowiedzial mi bardzo dokladnie przebieg wypadku,bylo dokladnie tak jak powiedzial,jak umarl od razu jak sie turlal po jezdni,jak ja go ratowalam i ze nie wolno plakac,te slowa podczas reanimowania chuczaly mie w glowie
"i pamietaj mamo nie plac,bo nie wolno plakac mnie nic nie boli ja wruce do ciebie tylko nie placz.
Mieszkam miedzy Slupskiem/25km/a Leborkiem/34km/
powiedzial ze musi sam do Leborka pojechac tydzien przed smiercia bylismy na cmentarzu usiadl na wysokiej lawce u wujka Janka i stwierdzil ze tu jest ladnie i spokojnie i cicho,tam jest pochowany.
i wiele takich opowiesci co sie bierze za fantazje dziecka a potem analizujesz i poraza cie sens tych niby "fantazji"

wiele z tego uswiadomil mi maz,ktory bardzo przezyl smierc Piotrusia ,robil sobie wyrzuty ze na smierc dziecko na wioche sciagnal.
dzis zyjemy na cmentarz nie chodze,nie czuje potrzeby,no i jestem w Niemczech,czasem tak cholernie mi go brakuje tak jakby mialo byc moje zycie lepsze jakby on zyl,ze byloby inaczej,ale czy byloby lepiej?nie wiem,mysle ze strzaskana porcelana po sklejeniu nie jest juz porcelanom,a zycie toczy sie dalej,innym torem.Prawie nie ma dnia bym nie pomyslala o nim zapalajac w domu swiece,ale nie odwiedza mnie juz bardzo dlugo,moze sie juz wcielil?

ort poprawie potem

Kurka, nie mogę znaleźć, a sama bym sobie chętnie jeszcze raz poczytała.

Saro, kojarzysz o czym mówię? Może ktoś pamięta? To jest tutaj, na polanie, cytat z książki, wg mnie bardzo przydatny. Jedna z pierwszych "lektur" które tu sobie przyswoiłam, kilka dni temu.
Dusze opowiadają jak udało im się dać znać swoim bliskim, że są przy nich, że myślą etc.
Gdzie to jest???

MM,uwierz mi ze Boga nie ma co to tego mieszac.
Piotrus dal mi sile bym odeszla od meza cpuna i bym sama przestala cpac,mimo kilku prub smobujstwa wstawalam rano jakbym normalnie szla spac,ilosci prochuw polykanych przed snem zabilyby konia-ja zyje nadal,Piotrus zyl tez!
On zrobil swoje,jesli byl inkarnacja meza brata to przywrucil temu domowi chociaz namiastke zycia,widac taki byl jego cel-dac mieszkanie mi i braciom,szanse na stabilizacje,milosc babci i wujkom,nie wiem,tak sobie tlumacze.
Oboje sie widocznie tak umuwilismy,on lekcje przerobil,ja widocznie jeszcze nie bo ciagle tu jestem,ciagle walcze o to co uwazam ze on chcial mi dac walcze o milosc dla siebie.I wiesz co MM???
Ja wiem ze wygram te walke,bo po to tu przychodzimy by sie nauczyc milosci by byc szczesliwym nawet jesli czasem mam cholernie zle mysli gdy mam ochote wykrzyczec caly muj bul tego cholernie skopanego zycia,nawet wtedy chce kurde wierzyc ze mimo wszystko i na przekur to ma sens,ze jeszcze widocznie cos do mnie nie dotarlo,czegos nie zrozumialam czy czegos nie dotknela,m???
teraz czekam by wziasc na rece moja wnuczke bo jeszcze jej nawet nie widzialam
i ciagle jeszcze walcze o swoje miejsce na ziemi,o swuj kawalek podlogi gdzie bedzie tak jak ja chce,bez firanek,ze sloncem kwiatami i calym oceanem milosci,gdzie jak przykjdziesz na kawke to nie bedzie ci sie chcialo wychodzic.
kto wie???moze kiedys,nie wiem skad ale jeszcze mam cierpliwosc:lol:

Wiesz Dorotko, akurat w TO bym Boga mieszała! Bóg wymyślił tę naszą fizyczność taką ... krwawą, choroby takie bolesne, no nie mówcie mi że sami sobie wszystko wymyśliliśmy!
ja nie mówię o tym, że dziecko umiera, idzie Tam i zostawia rodziców Tutaj. Cicha śmierć we śnie, w domu. Jak często się zdarza? Rzadko, bardzo rzadko.
Jest choroba, cierpienie, albo wypadek, albo inna tragedia. To, co wspomnieniami dręczy nas przez lata.
Mówicie że doświadczamy różnych rzeczy i one mają nam pomóc w rozwoju duchowym. Patrzymy na śmierć bliskich i przeżywamy ją bardzo za każdym razem, te obrazy ścigają nas do końca życia, przez setki wcieleń, jak zacięta płyta. Czy jesteśmy aż tak niepojętni? A może tego się nie da nauczyć? No bo ile razy można?

Dorotko miałaś burzliwe życie, i bardzo wyjątkowego synka.

Co milczy matka
kiedy w niej
dziecko umiera.

Jakimi je słowem przywołuje
o zmiłowanie prosi kogo.

Dotyka brzucha
martwy kamień
piersi osłania
wystudzone.

Przestało bić
jej drugie serce.

A już śpiewała nad różowym
mlekiem pachnącym
zawiniątkiem.

Już je nad głową unosiła
gdy łąką szła
w wysokiej trawie.

Ptaki prosiła o lot niski
ziemię by stopom była lekka
zapowiedziała je zwierzętom
w odbiciu wody przy nim stała.

Co milczy matka
kiedy w niej dziecko umiera.

Co milczy drzewo
kiedy ptak
gniazdo porzuca.

MM, to tak naprawdę nie znasz Boga.
Proponuję Ci przeczytać: "Autoryzowany wywiad z Bogiem".