www.polana.fora.pl

Jeszcze zanim zacząłem jakiś formalny własny rozwój pomagałem ludziom dając im różne rady, czasem, jedynie tzw. dobre słowo, czasem uśmiech i dobrą myśl.

Każdemu według potrzeb.
Ludzie zazwyczaj reagowali prawidłowo, chyba, że przegiąłem z formami werbalnego bądź fizycznego przekazu, wtedy się usztywniali i nie przyjmowali, albo dochodziło do jakichś napięć.

To było dawno.
Kiedy nauczyłem się świadomie pracować z ludźmi wypracowałem pewien ryt postępowania, tu Wam go przybliżę, bo może się przydać.

Najpierw zbliżam się mentalnie do pacjenta.
Wchodzę w jego aurę swym ciałem mentalnym, tak by czuł, że jestem blisko i czuł intencje jakie mnie sprowadzają. Na tym etapie kogoś może odrzucić i trzeba to uszanować, oczywiście analizując potem dlaczego tak się stało.

Potem jest krótka gadka szmatka, by pacjent oswoił się z moją istotą. Mam świadomość, że mogę swoją osobą po prostu przestraszyć, jeśli spotkanie będzie nagłe i obcesowe.

Przechodzimy na tematy bolesne dla pacjenta. Dlaczego czuje on dyskomfort, co się stało, czego mu brak. Więcej słuchamy, niż pytamy. Pytania same rozwijają się jak nitka z kłębka. Nie zmuszam się do ich zadawania, nie kieruję się ciekawością tylko potrzebą większego, głębszego związania z ciałem mentalnym pacjenta, by mieć absolutnie poza emocjonalny i pozawerbalny kontakt z istotą problemu u pacjenta i z okolicznościami problemu.

Nie wchodzę w reakcje emocjonalne, to utrudnia relację.
W tej metodzie nie pracujemy na ciele eterycznym jak w chirurgii fantomowej, bioenergoterapii. To przypomina raczej uzdrawianie duchowe przez duchowe przytulenie.

Przychodzi moment, w którym następuje harmonijne związanie ciał mentalnych pacjenta i terapeuty. Od tej pory nie trzeba już żadnych wyjaśnień, chyba, że w jakichś szczegółach.
Terapeuta ogarnia duszę pacjenta - w zakresie problematyki chorobowej - i referuje po kolei przyczyny, objawy, remedia.

Płynie strumień informacji.
Gdy dojdzie już do tego przekazu, pacjent zawsze jest gotowy.
Bo gdyby nie był, to by tego nie było.
To wszystko jest ze sobą niezwykle dobrze powiązane.

Kiedy strumień informacji przestaje płynąć, przyglądamy się reakcji pacjenta, czy wszystko zrozumiał, czy akceptuje, czy nie naopowiadaliśmy jakichś głupot. Jeśli tak, nie wpadajmy w panikę. W takich sytuacjach dzieje się tylko to, co ma się dziać. Nic innego. Pełna akceptacja dla pacjenta, dla siebie i dla świata.

Pomału rozłączamy się. Uśmiechamy się przyjaźnie. Na tym etapie możemy dopuścić delikatny kontakt emocjonalny, dla większej czytelności spotkania. Uważajmy jednak by w ten sposób nie uzależnić pacjenta od siebie, bo to byłaby negatywna karma dla nas.

Rzecz dotyczy nie tylko uzdrawiania.
Rzecz dotyczy wszelkich kontaktów empatycznych z ludźmi w różnych sprawach.
Smile

Dawniej zdarzało mi się wejść z butami do wnętrza duszy.
Było trochę płaczu, zgrzytania zębów, ktoś się obraził.

Dawniej zdarzały się też spotkania, o których Ewa tu pisała, że przychodzą tylko by sprawdzić jaki to jest oszust ten "jasnowidz" i udowodnić mu, że kłamie albo zmyśla Smile

Pracowałem nad tym i od dawna już nie mam takich spotkań.
To wynika chyba z opanowanego ciała emocjonalnego, które nikogo na co dzień nie prowokuje.
A że lubię sobie pobyć z ludźmi, to czasem niemal świadomie prowokuję różne spotkania, po to by się pobawić i poćwiczyć.
No i powstają wtedy różne sytuacje, choćby takie jak na forum Smile

Ja znowu chciałabym pomagać ludziom ale nie potrafię. Nagle miewam pustkę w głowie i nie wiem co robić. Widać nie to jest moim celem. Już się poddałam i nie próbuję.

A czysto fizyczne objawy? Przyznam, że to mnie najbardziej interesuje

Tradition sieje grozę Smile

ale ja tak się poczułam , gdy zaczynałam wspominać o tym co widzę , co odbieram od drugiego Człowieka ,
wtedy czytałam o sobie. że jestem manipulantką .
Nie spodziewałam się tego, i zaczynały rodzić się konflikty, bo próbowałam tłumaczyć , że to samo do mnie dociera , i muszę wyrzucić to z siebie, gdy dotyczy to danej Osoby.
Życie z tym naturalnym darem bywa na początku skomplikowane , bo rodzi niezrozumienie Otoczenia.

Moja przyjaciółka na początku swej drogi potrafiła podlecieć na przystanku autobusowym do obcego starszego mężczyzny z okrzykiem:
Dlaczego pan sobie pozwolił wyciąć zdrową nerkę???
A chora nadal jest niewycięta!!!

Facet bladł, mało nie dostawał zawału i tylko się jąkał:
skąd pani to wie, bo to jest prawda....

A potem uciekał z tego przystanku, jak najdalej od mojej przyjaciółki mimo, że jest ona bardzo piękną, sympatyczną kobietą Smile

Ja szybko musiałam pogodzić się z tym , że już tak będę odbierana, dobrze wiem, że nie będę potrafiła się powstrzymać , po prostu się nie da.
Ale jednocześnie zastanawiało mnie to i smuciło zarazem , dlaczego Ludzie idąc do wróżki , czy jasnowidza , mają zupełnie inne nastawienie.
Wizytówka zmienia wszystko. : ))

Wiem, że masz rację , ale gdy człowiek jest jeszcze w szoku , dopiero uczy się z tym żyć , i zastanawia się, po co właściwie mu to potrzebne ....to nie jest to łatwe.
Wiele zależy od charakteru , a ja zawsze mówiłam to ,co czułam w danej chwili , wiedząc z góry czym to się może skończyć.
Nie potrafiłam tego w sobie zmienić , więc w końcu zaakceptowałam siebie taką, jaka jestem . : )

Takie sytuacje zaczęły się w momencie, gdy trafiłam na forum , bo w tym samym czasie wszystko zaczęło się we mnie budzić ze wzmożoną intensywnością.
To był dla mnie ogromny szok.
Nagle poznałam przyszłość pewnych Osób , bliskich mi Dusz ,i niczym robot wystukiwałam na klawiaturze to, co miałam Im do przekazania.
Komplikacje zaczęły się w momencie gdy przyszłość , którą widziałam, nie byłam taka różowa jakiej oczekiwali , ale musiałam przekazać to, co powinnam.
Wiem, że te informacje pochodziły wprost od Nich Samych(Ich Dusz) , lecz za moim pośrednictwem.
Było mi przykro , że zaczynało to obracać się przeciwko mnie , ale też wiem, że wszystko co się wydarzyło , i nadal się dzieje.... miało i ma w taki właśnie sposób przebiegać. : ))
Nie dziwię się tym Osobom , że w taki sposób mnie odbierały , sama miałam jeszcze trudności w zrozumieniu sytuacji , w jakiej się znalazłam.

Goga,
rozumiem, że to co piszesz, zdarzyło Ci się na innym forum.
Bo tu, wygląda mi na to, że nic niedobrego się nie dzieje ...

Tak , na innym forum , ale chciałam tylko przybliżyć sytuację , jaką powyżej opisywałam.
Na TYM forum jest spokój , dlatego Tu Coś mnie przeniosło Very Happy

Ale żeby obrażać się za to, że wybrało się taki los? Trochę to dziwne...