www.polana.fora.pl

Chciałabym wam napisać że daję radę,że nie ogarnęła mnie rozpacz ale okłamałabym was.czuję się jak porażka,czuję że zawiodłam was,Milenę.A i siebie też.
Ja już nie chcę tu i teraz być.Zmęczyło mnie to życie,ale nie martwcie się,nie pomogę sobie odejść.
Szczęście?Po co mi ono?Moje szczęście sie skończyło z odejściem Mileny!dzieci nadają sens naszemu życiu,prawda?
Tyle razy zawiodłam moje dzieci w życiu,czasami nie zdając sobie z tego sprawy.Wykrzyczała mi Milena swój ból,swoją frustrację w dzień matki,w zeszłym roku.I co?Ja to wszystko mam w głowie i teraz tylko myślę o tym co zrobiłam złego albo czego nie zrobiłam a miałam zrobić.I już tego nie naprawię!
Nie wiem jak się pozbierać do kupy,ale nie przypuszczałam że tak może powalić odejście dziecka.

Sens naszemu życiu nadają osoby które kochamy, bardzo kochamy.I nie ważne czy było to dziecko, rodzic ,siostra,przyjaciel...Była to po prostu Dusza z którą byliśmy bardzo mocno duchowo i emocjonalnie związani.
Ewusiu przechodzisz to co wielu z nas ,kiedy traciło Najukochańszą Duszę.
Obwinianie się ,że nie tak cos się zrobiło, powiedzialo, postąpiło - to też "normalna" faza żałoby.I totalny zal, bezsilnosć, ze nie mozna już tego cofnać, poprawić...
Mnie też mówili :"nie obwiniaj się, to jeszcze pogarsza wszystko, naucz się sobie wybaczyc!"Ale to nie jest proste.W żałobie nic nie jest proste.
Tak,ktoś bliski odchodzi, a my tracimy sens wszystkiego.My czyjemy się TU nie potrzebni, chgcielibyśmy być TAM, obok tej do której tak cholernie tesknimy!TU wszystko razi, prawda?Wszystko boli, TU już nie pasujemy.TU nikt nie rozumie naszego stanu.TU "boli fizycznie" głośny smiech, włączone radio,głupie dyskusje w TV.Dopiero teraz widzimy w jakim zakłamaniu żyją ludzie na codzień,jakimi głupimi rzeczami sie ekscytują, o jakie złudne wartości walczą...
Ewo -Twój ból , Twój wielki ból to lekcja dojrzewania duchowego.
Kiedy on minie( a w końcu minie) nadal nie będziesz juz ta samą osobą ,co kiedys, już nigdy nie będziesz taka sama.Własnie dawna Ewa odchodzi , i to tak boli.Być może już nigdy nie będziesz "w pełni , całą Duszą , beztrosko szczęśliwa", ale będziesz za to: dojrzalsza , będziesz "mądrzejsza duchowo", będziesz "bogatsza duchowo" - i to będzie Twoim szcześciem, i w tym odnajdziesz spokój.Tak wiele zaczniesz rozumieć!Twoja lekcja spełni się.
Ale teraz musisz przez to przejsć, nie masz wyjscia.
Moja rada- zgódź się na ból, nie walcz z nim, otwórz sie na ból, powiedz mu:" dobrze, jeśli chcesz być to bądź nawet do końca mojego życia".Poddaj mu się.Zobaczysz co się stanie.Pamietaj to z czym walczymy- umacniamy.
Mnie w ciągu całej załoby pomogły pewne ksiażki.Dzieki nim zrozumiałam siebie,a w końcu najwazniejsze w tym wszystkim jest dojść ładu w swoim wnętrzu.
Jeśli chcesz ,to podpowiem tytuły.
Jeśli chcesz to pisz na PW, porozmawiamy:)
Przytulam Cie bardzo mocno.

Ewuś,nie rozpamietuj tego co było w Twoim życiu nie tak jak powinno.
To juz bylo i nie jestes w stanie tego cofnąć. Masz syna który bardzo Cie potrzebuje i z nim mozesz stworzyc teraz silną wieź.Przez prawie dwa lata zajmowałas sie Milenką,syn pewnie to odczuł,teraz masz okazje to zmienić.
Milenka wie,ze bardzo ja kochałaś,ze sie starałaś jak mogłas na dana chwile. To że wykrzyczała jakieś słowa,to nic nie znaczy,bo Ona chciała wykrzyczeć swój ból,swoje fizyczne i psychiczne cierpienie,swój żal do Boga do wszystkich,a Ty akurat byłas pod ręką.
Milenka wie,ze ją kochasz,ze robiłas co mogłaś,zeby być z Nią.
Nie zadręczaj sie tym co było,bo nic to nie da. Mysl co mozesz zrobic dla syna,zeby odczuł,ze jesteś juz tylko jego.
Trzymaj sie i proś Boga o siłe,zeby przetrwać ten cięzki okres.

Brak mi słów...

Pozostaje mi modlić się do Boga o siłę i wiarę dla ciebie.Od dziś zadręczę swym słowem i myślą Pana naszego...obiecuje.
Nie odpuszczę tobie kobieto.

Niech Bóg będzie z tobą.

Co by tobie nie mówić ,to pewnie pomaga tylko na chwilę, sama musisz przez to wszystko przejść i sobie z tym poradzić

Mamuniu trzymaj się i proszę nie poddawaj się twoim smutkom i temu bólowi

P.S. właśnie ciebie strasznie mocno przytuliłam

kocham
Ania

Przyjaciele,
proszę was abyście byli ze mną jutro.
Chciałabym dla Mileny być jutro uśmiechnięta,wiem że nie będę,ale chociaż spokojna.Pożegnanie zaczyna się o 12 i prochy Milenki spoczną obok moich rodziców,brata,babci.
To już zaraz minie miesiąc,chociaż staram się egzystować normalnie to tak często mnie zatyka płacz i po prostu płaczę,nie jestem w stanie tego kontrolować i chyba nie chcę tego robić.
Organizacja pożegnianie własnego dziecka jest koszmarem,ale ktoś musi to zrobić a że ja jestem zadaniowa kobieta to po prostu traktuję to jak zadanie do wykonania.
A że mam kochanego człowieka koło siebie,niestety tylko na chwil parę,to jest mi lżej.
Zaczęłam uczęszczać na lekcje angielskiego i póki co nie mogę się skoncentrować i czegokolwiek się nauczyć,ale nic to,przynajmniej mam jakieś dodatkowe zajęcie.
Chciałabym być większym wsparciem dla syna,który "zamknął"się w sobie po wypadku Mileny i nie chce żadnej pomocy,ani mojej ani psychologa..
A że do tego jest nastolatkiem ( 15 lat)więc i burza hormonów i bunt to normalka,do tego niechęć do nauki totalny i we wszystkim jest na "nie".
Tak bardzo chciałabym aby był w życiu szczęśliwy,ot tak po prostu.
Nie chcę się skarżyć na swój los,ale ciężka ta moja lekcja życia.
Uff,idę na papieroska,z tym nałogiem rozprawię się też ale trochę późnej,do końca tego roku,obiecałam to sobie i dotrzymam obietnicy.
Dzisiaj wieczorem usiądziemy razem ( ja,tato i dwójka dzieci)i pożegnamy się z Milenką przy lampce wina...

EWCIA - mocno CIĘ przytulam.

Będziemy na pewno. Wiesz, masz praw do łez. Nie musisz być wciąż tą dzielną - płacz ile wlezie, bo i łzy w końcu przynoszą ukojenie...
Ściskam mocno

Dołączył: 10 Mar 2010 Posty: 638 Przeczytał: 0 tematów Płeć: Kobieta

ściskam tyle ile mogę..

Będe na pewno Sad

Oczywiście, że będę przy Tobie i twojej rodzinie.

W południe zapalę świecę, usiądę i pomodle się
za twoją córkę...

trudne to wszystko -wiem Crying or Very sad

08.04.będzie rok!

Jak odeszła moja mama,jutro w południe stanę nad jej grobem i będę modląc prosił Boga,by dni których jeszcze nie znasz przybliżył w czasie.
Będę z Tobą,z Wami...całym sobą,jak i teraz jestem!

Dziękuję za pamięć.

Bedziemy Kochana,

bedziemy obok Was i przy Duszy Mielenki z pamiecia o Niej - bo to Ewciu taka uswiadomiona Dusza z Niej - ze glowa sama sie pochyla.
Wzniesiemy toast.
Spokojnie.
A przy stole, wybaczcie sobie wszystkie smutki rodzinne, to juz bylo, nie ma co zadry w sercach nosic, bo to tylko oslabia wszystkich i nie potrzebnie i juz takie nie modne Smile

.

przytulam
za_mgla

12.00 pamiętam i będę a właściwie to już jestem.