www.polana.fora.pl

I wszystko diabli wzięli!Mój syn w niedzielę dał taki występ,że w nerwach zadzwoniłam do jego ojca i poprosiłam aby go zabrał do siebie.Co też uczynił.Pies i szczur też się wyprowadzili.i wiecie jak się czuję?Okropnie!Że i zawiodłam syna i sama poniosłam porażkę rodzicielską.Ale ja już nie dawałam rady.I jest mi źle,strasznie źle.W styczniu straciłam jedno dziecko a teraz drugie.Co ze mnie za matka?Mam nadzieję,że u taty będzie mu lepiej.Ale ile można znosić obelg i lekceważącego stosunku do wszystkiego?Jak córki dojrzewały to było zacznie lżej.
Dla tych co nie znają całej sytuacji może wyglądać to na pozbycie się problemu,ale tak nie jest.Czasami w miłości do dzieci człowiek musi być twardy i bezwzględny,chociaż wolałoby się tego uniknąć.
Staram się nie rozpaczać z powodu braku syna,ale jest to trudne.Osiągnęłam dno.
A na dodatek jutro Milenka skończyłaby 22 lata.

Mamo Milenki, serdecznie Ci współczuję. Życie Cię nie oszczędza, lecz wydaje mi się że, trochę na własne życzenie. Może teraz masz okazję do wyciszenia uspokojenia emocji. Z jakiegoś powodu jeszcze życie trwa. Więc może skup się na tym, co jest. Zrób coś dla siebie, w nagrodę za trud, który poniosłaś przez te wszystkie lata.

mamo Mileny rozumiem Cię doskonale,
u mnie obecnie również pojawiły się problemy z synem ale związane z nauką i jego postawą względem choćby wyciągnięcia ręki w kierunku podręczników...

również pojawiła mi sie myśl, a co jeśli nie zda - zastosować terapię szokową mówiąc "wyprowadz sie do taty"....
ale z drugiej strony to tak jak bym odesłała go tylko dlatego że pojawił się problem....pozbyła się....zawalczę postaram się jak się nie uda, niech sam, decyduje w końcu za chwilę odbierze dowód osobisty

czasami myślę że największym moim błędem jest brak konsekwencji,
jak uświadomiłam mu że bardzo mnie rani jego postawa, że czuję sie oszukana...poryczał mi się, tak właśnie się stało, może dotarło do niego jak bardzo jest dla mnie ważny, jak bardzo czuję sie oszukana

tak więc sama widzisz, że trudno jest z dziećmi takimi nawet dużymi dziećmi, te relacje nie są łatwe i jeeeejku

jak ja rozumiem moich rodziców Smile

)

trzymaj się MAMO, dzielna mamo

mamo Mileny, spokojnie Wink

ojciec tez jest potrzebny dorastajacemu synowi...a ty zrobisz sobie urlop od szarpaniny.
Moze moje slowa sa nieco brutalne , ale wiem co pisze.
Nie macie latwo kochani, tak wiele przeszliscie wszystko potrzebuje czasu...
przytulam neroli

Mamo Milenki nie traktuj siebie tak surowo. Masz prawo mieć zszargane nerwy i syn również. Na wszystko potrzeba czasu. Mam wrażenie że starasz się podołać wszystkiemu naraz. I żałobie po śmierci Mileny i ze swoimi emocjami, uczuciami i poukładanie relacji z synem i z jego emocjami i pewnie jeszcze z wieloma wieloma sprawami naraz. Tak się nie da. Wiem, że łatwiej się pisze niż robi, ale spróbuj znaleźć ciszę. Przez medytację, czy przez pisanie pamiętnika. Dzięki pozytywnym energetycznie książkom czy dzięki czemuś innemu. A jeśli, jak piszesz, osiągnęłaś dno, to teraz możesz już tylko iść w górę.

Rozstanie z synem to nie koniec świata. Dzwoń do niego,rozmawiajcie przez skype,mów jak bardzo go kochasz,ale ze chwilowa rozłąka dobrze wam zrobi,ze to nie na stałe....
Ochłoniesz,on ochłonie,a potem Młody niech zadecyduje z kim chce być.
Jak daleko mąż mieszka od Ciebie? Jak często mozesz sie widywać z Młodym?
Ja jak mam problemy to uciekam w rozmowy z Bogiem. Nie mam komu sie wyzalić,wiec zanudzam Boga i Jego proszę o pomoc w rozwiazaniu problemu.
Ewicia,znajdz jakis "zawór" przez który upuszczać będziesz frustracje ,bo Cie "rozerwie".
Zastanawia mnie ta agresja syna? Ciekawa jestem czy do Ojca też tak będzie pyskował?
Trzymaj sie.
ZAWSZE PO NOCY NADCHODZI DZIEŃ.
Poproś Milenkę zeby porozmawiała z bratem.

Mamo Milenki,odezwij sie,nie zostawaj sama.

Też jestem ciekawa jak sobie Ewcia radzi,ale balam sie zapytac bo moze rozdrapujemy rany?
Ewcia,jak juz nie bedziesz chciałam nam pisać co u Ciebie to daj znać Confused

Nawet myslałam,ze wyslę smsa ale jakos sie nie miam odwagi.
Ciekawa jest bardzo jak sobie poukladala to wszytko jak soie czuje,jak czuje sie młody?

Ewcia Ci ufa, moze tym dodam Ci odwagi Ewus Smile

Dziewczyny,skontaktujcie się , przecież Mama może czuć się zapomniana czy odrzucona nawet przez nas, pomyślcie o tym, przecież nie przez przypadek weszłam na ten topik:)

Mamo Milenki bardzo mocno Cie przytulam a jak tak cholernie źle to wskakuj na miłość bezwarunkowa i czytaj ,czytaj,czytaj do znudzenia w kölko i niech Cie krzepią słowa tam wpisane

Dobrze Dorotko Kochana.
Dzwonimy do siebie z Mama, lub wyslemy emaila, ale teraz nie chce byc pierwsza przed nasza Ewcia Smile

Mama byla tydzien u swego Johna, tuz przed Jej wyjazdem ostatni raz z Nia rozmawialam. Od ok. 2 tyg. winna byc juz w Polsce.

Mamo Mileny - co z Ciebie za matka ? Mądra, kochająca i silna. Przytulam mocno.

Własnie skończyłam rozmawiać z Mamą Milenki.
Prosiła,zeby przekazać,ze życie musi sie toczyć dalej,że popłakuje,ze rozmawia często z Milenką.....
Z Młodym w miarę ok,przyjechał do niej na pare dni i starsza córa tez jest.
Kto ma telefon niech dzwoni bo sprawi jej to radość.
Forum podczytuje ale nie ma nastroju pisać.Jak zbierze sie kiedyś w sobie to cos skrobnie.
Pozdrawia wszystkich i caluje Very Happy

niestety nie znam telefonu ale utulam ciebie mamo Milenki z calego serducha Exclamation

buziaków milion Very Happy

Ja jestem,żyję i pracuję z sobą i to poważnie się wzięłam za siebie.Oczyszczam programy zakotwiczone w podświadomości i nabieram wiatru w skrzydła i żyję,chociaż upadam ale się podnoszę.
Nie jest to łatwe,ale nikt nie mówił że będzie łatwo,ale da się nawet będąc w żałobie,żyć i cieszyć się życiem nawet jeżeli są to tylko krótkie chwile..
Ja się zmieniam i wokół mnie też się zmienia.Mój syn to widzi i rozmawia ze mną ludzkim głosem.A ostatnie 2 tygodnie to był u mnie ze swoim psem i córka ze swoim.Wiecie co to znaczy jak się ma małe mieszkanie?
Ale i tak było wspaniale,syn nawet powiedział mi że mnie kocha.
A że jestem zmęczona,to nic to,zregeneruję się,zwłaszcza że dzieciaki ( razem z psami)pojechały do Zielonej Góry.
Ewa F.napisała wam co i jak się dzieje z moim życiem.
I tak jest.Nie pozwalam sobie sama poddać się żalowi,a raczej nazwałabym to żałości.Są trudne chwile,ale to normalne,to też już wiem.
A z pisaniem na forum to przepraszam was że nic nie skrobałam ale już mi przeszło..
Jak widzicie,dzisiaj jestem w doskonałym nastroju,dlatego też piszę.
Za tydzień jadę na urlop( pierwszy od 5 lat)z Johnem więc już się cieszę.To będzie nasz pierwszy wspólny pobyt poza domem.Zobaczymy,czy się gościu sprawdzi Smile

Wiecie,śniadanie do łóżeczka....i ogólne "skakanie"koło mnie i będę Very Happy

To może na ten raz skończę bo dużo zrobiło się radościoszczęśliwości i niech tak będzie.
Wam wszystkim też życzę radości co niemiara i tulę was radośnie też.I pamiętajcie,że jeżeli nie piszę to nie znaczy że o was nie myślę.Jesteście dla mnie bardzo ważni.