www.polana.fora.pl

Zerknę sobie na tamto forum, co tam nawyprawiali.
Tak sie teraz zastanawiam po tym co napisałeś. Możliwe, że było wtedy w tym coś z sugestii której przecież łatwo ulegałam, jednak sama świadomośc tego, powodowała że w pierwszej kolejności właśnie swoje nastawienie analizowałam. Rozumiem jednak, że całkiem wykluczyc sytuacji "macania" też nie można bo to i możliwe i się zdarza. Dobrze rozumiem?

Macanie energetyczne jest sposobem widzenia u rozwiniętych ezoteryków i oni to robią podejrzewam, instynktownie.

Dlatego przeciętny człowiek unika na ogół codziennych kontaktów z czarownicami, jasnowidzami, czy innymi ezoterykami.

Zdolności do tego macania nabywa się na pewnym etapie rozwoju świadomości duchowej. To jest określona umiejętność pozazmysłowego poznawania. Zrozumiałe jest, ze nie każdy sobie tego życzy, a niektórzy po prostu się tego boją.

Kiedy się dalej rozwijamy i traktujemy siebie poważnie to powinniśmy nauczyć się rzeczy kolejnej: powstrzymywania się od tego macania gdy nie potrzeba. Tak to widzę.

Oczywiście Mistrzowie Reiki są zazwyczaj osobami rozwiniętymi duchowo, które mogą mieć z tą sprawą kłopot. Tak jak każdy, kto ma rozwiniętą zdolność postrzegania pozazmysłowego. Też mają to do przepracowania.

Wiesz, wydaje mi się że jest to dużo prostsze niż nam się wydaje.
Wystarczy jedna myśl połączona z emocją w kierunku jakiejś osoby i natychmiast masz interakcję energetyczną oddającą stan w konkretnej chwili. Osoby sensytywne, zaznajomione z jakąś dziedziną duchową, dokonują analizy w oparciu o przestrzeń która jest im najbliższa i tu pojawia się często nieporozumienie, bo "konia z rzędem" temu, który bezbłędnie zidentyfikuje każdy z docierających do niego impulsów energii.
Przypomniała mi się zabawna sytuacja, jak pewnego razu dostałam e-maila od jakiejś osoby z którą wcześniej wymieniłam dosłownie ze dwa czy trzy listy z wyrzutem i pytaniem "Czemu atakujesz mnie energią orgonu?"
Wryło mnie w fotel dosłownie. Po jakimś czasie dostałam drugi list z wyjaśnieniami i przeprosinami.

Nie ma sensu skupiać uwagi i poświęcać energii na nieporozumienia, zwłaszcza wywołane emocjami. Emocje są stanem ulotnym, na którym nie ma sensu budować jakiejś rzeczywistości. Stąd często widać ataki a potem przeprosiny za ataki.
Oczywiście są to stany uciążliwe dlatego dobrze jest pracować z tym, aby nie powstawały emocje niepotrzebne.

Takim najbardziej znanym zjawiskiem pasującym do opisanego przez Ciebie mechanizmu jest agresja wobec "obcych". Nasz strach wywołany odmiennością osób pojawiających się po raz pierwszy w otoczeniu, przychodzących z zewnątrz, zza granicy szybko tłumaczymy przypisanym sztucznie i fałszywie cechami tych osób a następnie uruchamiamy proces zwalczania zła.
I już. Mieszkałem w latach 50-tych w rejonie niedawnych granic między Austrią, Rosją i Prusami. W tym obszarze utrzymywano nienawiść do siebie wzajemnie przez wiele lat. Pamiętam co się opowiadało o przedstawicielach ludu mieszkającego "za granicą" - a konkretnie za Brynicą, za Przemszą, czy w Zabrzu za Czarniawką. Pamiętam, że dochodziło na tym tle do pobić a nawet do zabójstw.

Jestem szczęśliwy, że dożyłem czasów, w których te granicy nie robią żadnego już wrażenia na mieszkańcach, zwłaszcza młodych.