www.polana.fora.pl

Zgubiłam się, a może po prostu nie wiem gdzie jestem?
Nie mam pomysłu na przyszłość, pojęcia nie mam co robić.
Nie nie jestem smutna, ani przygnębiona Może po prostu nie zdaję sobie z tego sprawy? Nie dzieje się nic i to mnie boli. Nie mam ambicji, marzeń. Po prostu się toczę i patrzę jak czas mija.

Przyznaję się bez bicia - nie mam na co narzekać: jestem zdrowa, mam dach nad głową itp. Brakuje mi tylko celu..

Och, takie okresy to nic nowego dla nadwrazliwcow... nie miej wiec tylko o to do siebie pretensji, bo to przeciaga na dluzej taki stan.
W zasadzie cale dorosle zycie takie fazy nas dopadaja...
Nawet najwiekszych, co potraktuj prosze jako wspolna pocieche...

Mam propozycje w zwiazku z tym.
Moze wez sobie kartke (w ladnym kolorze, czyli takim jaki Ci sie podoba, by kartka troche kusila Wink

) i pisz sobie niespiesznie to co Ci wpadnie do glowy, a co czujesz, ze choc troche by Cie rajcowalo.
Kartke miej zawsze pod reka i dopisuj.
Nie spiesz sie, to moze potrwac.
I czasem przygladaj sie poszczegolnym pozycjom : ktore z nich najmocniej poruszaja Twoje miejsce tuz nad pepuchem i w okolicy serca.
Potem znow odczekaj, moze jeszcze cos Ci wpadnie.
A jak poczujesz, ze juz nic nowego raczej nie wymyslisz - to teraz zawez liste do tych pozycji, ktore najbardziej Cie poruszaja.
I postaraj sie znalezc wspolny mianownik dla tych juz odsianych.
A na koncu pozastanawiaj sie teraz, jak to wszystko wprawic w ruch...

Owocnego dlubanka w samej sobie zycze Idea

Trzymam kciuki, przytulas serdeczny Razz

Ja zaproponuję Ci lekturę trzech tomów "Rozmów z Bogiem" Neale D. Walscha. Prawdopodobnie coś po nich powinno drgnąć i odnajdziesz swoja drogę, co chcesz w życiu robić.

Wiecie, ja jestem zła na siebie za swoje narzekanie - bo cisza która jest, no ok, nie aż w takim stopniu, ale jest mi teraz potrzebna, żeby zakończyć kilka spraw.
Ja wiem, ze marudzę, że jestem strasznie wymagająca wobec życia - ot, kto by nie chciał, żeby szło jak z płatka. Połowę problemów bym miała gdyby nie myślenie. Wgoniłam się w jakiś kozi róg. Skończę co mi zawadza i jeszcze raz zaprzyjaźnię się z sobą.
Grey - kartkę kiedyś już robiłam ..
Mirek - co chce robić w życiu - pracować - ale nie tak, jak miałam okazję zobaczyć. Może wystraszyłam się tego, że wtopię się w system, w którym nie ma człowieka, a są pacjenci. Nie chce widzieć w człowieku tylko skierowania i przeliczać jego bólu na punkty.
tak, sama sobie zaprzeczam .. nie wiem co chce robić, a nie wyobrażam sobie życia inaczej ...

Rozumiem, że pracujesz w służbie zdrowia. Jeżeli tak, to świetnie. Potraktuj każdego pacjenta tak jakby miał te same problemy co Ty. Staraj się go tak nastawić pozytywnie do życia jakbyś Ty chciała aby ktoś Cię tak pocieszył. Po jakimś czasie odkryjesz co chcesz w życiu robić. Very Happy

Mirek, pracowałam. Bardzo chciałam pracować dopóki nie poznałam uroków tej pracy i nie chodzi o to, ze pacjenci bywają ciężcy, marudni - kurcze, czego oczekiwać od chorego człowieka? Czasem trzeba było mieć optymizmu i wiary za dwoje, ale to nie był problem. Taka jest praca z ludźmi, ja miała okazję z nimi rozmawiać. Zeszłam z tej drogi i jakoś nic nie wskazuje na to bym na nią wróciła - na razie. Pomysł ze studiami to efekt nie lepszej pracy, większych zarobków, ale możliwości rozwoju jakie daje mgr.
skąd te ale? Przeraziła mnie polska służba zdrowia, swoją bezdusznością, podejściem do pracy, do pacjenta. Próbowałam przez długi czas znaleźć pracę i nici. I się zgubiłam. Teraz już sama nie wiem czego chce. Chciałabym mieć dziś w sobie tyle ambicji i wiary co na początku.

Kochana IX karta, piszesz , ze sie zgubilas... bardzo dobrze cie rozumie,
i wiem tez , ze czesto musi przeminac wiele lat ... bo tyle czasu potrzeba- aby sie odnalezc . A potem drugie tyle.. aby sie spelnic....
Pozdrawiam czerwcowo neroli Very Happy

Mowisz, ze robilas juz kiedys taka kartke...
Ale JAK robilas ?
Tak tylko zeby ja wykonac, bo a noz pomoze, jako jedna z wielu rad jaka do Ciebie dotarla ?
Czy z glebokim zaangazowaniem, przez wiele dni, kilka razy po pare minut glebiej wchodzac w te prace duchowa wsluchiwania sie w potrzeby wlasnego wnetrza : tej najprawdziwszej Ja ?
Bo gdy jest sie w takim stanie nijakosci, to bardzo trudno wykrzesac z siebie wlasnie jakiekolwiek zaangazowanie.
Takie stany w trakcie naszego zycia zdarzaja sie prawie kazdemu...

Z Twojego opisu wynika, ze sprawiala Ci radosc praca spolecznie uzyteczna... namacalna pomoc innym...
To moze byc ten trop, w ktorym kierunku poszukiwac.
Tylko na przyklad : w srodowisku weterynarzy spotyka sie o wiele mniej merkantylizmu...

Pozdrawiam, zyczac coraz jasniejszych barw dzisiejszego dnia i w kazdym nastepnym Razz

czasami trzeba się zagubić żeby się odnaleźć Wink

nawet te gorsze dni mają swój urok -masz czas żeby pomyśleć
wszystko się poukłada -zobaczysz
dużo słońca ci życzę w serduchu Very Happy

Grey to nie pierwszy dołek (niestety) i mam kilka sposobów "samo wyciągania się" z tego. Ten jest inny, im człowiek starszy tym inne problemy. Wiem, że za kilka lat może przyjść kolejny.
Sił mi po prostu zabrakło. Kartka ciągle się jeszcze tworzy, a nawet dwie kartki:
na jednej czego chce,
na drugiej co mnie blokuje
i tak dopełzłam do wniosku, że nie ma sensu zaczynać niczego do momentu kiedy będę miała postawę skazańca..