www.polana.fora.pl

Dane? Dane są wszędzie, potrzebna jest tylko obróbka. Oczywiście jest tak, że dane są niepewne. W tej sytuacji wyniki tez są niepewne. Są całe gałęzie matematyki poświęcone pracy z niepewnymi danymi i szacowaniu pewności wyniku.

Jest logika "zwykła": 1-0; prawda-fałsz; koniunkcja, alternatywa itd. 1 OR 0 = 1 , 1 AND 0 = 0; za moich młodych lat uczyli tego w szkole, nie wiem, jak jest dziś.

Zgodnie z tą logiką, jest dobro i zło, ciepło i zimno... itd..

Ale jest i logika rozmyta. Nowy wynalazek. Nawet działa: pralki automatyczne i inne urządzenia mogą mieć sterowniki z rozmyta logika. Fuzzy Logic. Trochę ciepło.. a trochę zimno...

---------------------------------------

Ale wróćmy do danych.

Nie licząc swoich indywidualnych przemyśleń i podróży tu i tam.. bo one są oczywiście indywidualne i niepowtarzalne.. jest literatura. Z jednej strony są stare księgi religijne, takie jak choćby Pismo Święte. Są jeszcze starsze mity greckie, rzymskie, egipskie, żydowskie czy sumeryjskie. Z tego wszystkiego powstaje jakaś spójna całość (mimo że takie na przykład Pismo Święte samo w sobie spójne nie jest).

Z drugiej strony są doświadczenia współczesnych "podróżników w nieznane", takich jak Robert Monroe, czy Bruce Moen. Książki obu autorów, ale przede wszystkim Roberta Monroe, zawierają mnóstwo treści - "między wierszami".

Ot takie zdanie... cytuję z pamięci - "Niektórzy wypracowują drogę powrotu. Większość z nich pozostaje na dnie" To "ED" - Entry Director...

Albo cała ta historia z AA i jego Pierwszym Wejściem, okraszona krótkim dialogiem z małą istotką...

Do wszystkiego jest tam jeszcze "Ktoś" - i Rota o Luszu. Po co "Komuś" - "Lusz"? A jeśli jest on - Miłością - to dlaczego produkuje się go z cierpienia?

Do tego jest jeszcze tam niedopowiedziane: co jest powyżej F27 i gdzie znikali znajomi Roberta, zostawiając po sobie puste miejsca?

U Moena natomiast znajdziemy, pomiędzy opisami nieb, piekieł i Pracowników Świadomości, także opis zbawienia Sylwii.

Na takie tło nakładają się "objawienia indywidualne": objawia sie niektórym Chrystus albo Matka Boska i przekazuje treści - nie rozumiem co prawda czym to się różni od zwykłego channelingu - treści te są mniej więcej takie: jak wycierpisz ileś tam, to uwolnimy tyle to a tyle dusz z czyśćca (czymkolwiek on jest) albo nawet i "ocalimy przed piekłem".

Jest jeszcze taka książeczka: "Posłaniec Żródła", gdzie opisuje się naszą rzeczywistość jako oddzielony od reszty wir.

To tyko odrobinka dostępnego materiału, z którego wyłania się pewna całość...
A więc...

Doznania pozazmysłowe oparte są na wyobraźni, o nasze indywidualne systemy, to czemu dajemy większą wiarę a czemu mniej, to co dla nas ważniejsze, wreszcie to co mamy wpojone od dzieciństwa. Zatem zawsze będą różnice, nawet przy ogólnej zgodności. Jeśli nawet można sprawy rozpatrywać bez punktu odniesienia jak twierdzi Rigpa, nie sądzę by ktokolwiek ze zwykłych ludzi był zdolny tak postrzegać, nawet jeśłi wydaje mu się, że jest inaczej. Musiałby być białą kartką, bez doświadczeń, przeżyć, nabytych i wyuczonych i wpojonych informacji i wartości.

Rigpo
"jakoś mnie nie dotknęło", obecnie nawet rozbawiło Smile

Bardzo to ładnie ująłeś, mniej więcej, jak przeprosiny: "przepraszam pana, że jest pan głupi".
Odnoszenie się do prawa nie jest zbyt szczęśliwe, nie w naszym systemie. Kolizja równorzędnych aktów prawnych to zwykła sprawa, a jako że codzienna, nie powoduje patowej sytuacji. Czy to sprawiedliwe, czy nie, prowadzi do wykładni szerszej niż literalna, najbardziej pożądana. Tu zaczyna się pole do popisu dla praktyków - stosowanie wykładni systemowych, celowościowych, a oceniający ( sędzia) kupi jeden lub drugi wywód. W prawie karnym to już w ogóle nie ma takich sytuacji z uwagi na to, że czyny penalizowane są ściśle określone, a niepenalizowanych się nie opisuje, zaś nad wszystkim góruje jedna zasada, że wszelkie wątpliwości przyjmuje się na korzyść oskarżonego. To tyle o prawie. Rzeczywiście dla mnie nie ma tu paradoksu, bo odnoszę się nie do wyrywku, którym tutaj jest określony jeden czy dwa akty prawne, tylko patrzę poprzez system prawa, cel któremu to prawo służy. Zatem znowu odnoszę się do czegoś. twoje dowodzenie zaprzecza temu, że można coś rozpatrywać w oderwaniu od szerszego aspektu i kontekstu.
A Twoje odczucia i doświadczenia wynikają z twoich poglądów, twoich przeżyć, twoich doświadczeń, twoich odczuć, są właściwe - dla ciebie i nie są prawdą absolutną dla wszystkich.
czy są? Smile

No i znow ten problem, ze w glowie ma sie wszystko chórem obok siebie, ale gdy trzeba to wypowiedziec slowami, to trzeba jedno za drugim solo...
i jeszcze w jakiejs niezgrzytliwej kolejnosci melodycznej...

Tak Piku : wlasne przymyslenia nakladaja sie z kolejnymi lekturami. Dobrze jest ten caly czas zmieniac punkty widzenia z boku, gory i dolu choc zalozeniowo, by nie utkwic w jakims fundamentalizmie. I po to, by ogarnac wieksza calosc.

Wiele lat poswiecilam na porownywanie swietych ksiag religii monoteistycznych, w historie powstawania instytucji religijnych, zyciorysy osob ich zalozycieli i postaci najbardziej znaczacych dla ich pozniejszego rozwoju, w religie swiata starozytnych i ich filozofow, a wiec i w teksty gnostyckie, potem w teksty przedstawiajace liczne naturalne religie przedmonoteistyczne - w skrocie : druistyczne.
I wszystko to porownywalam wylapujac miejsca niesprzeczne wzajemnie.
Na koncu tej analitycznej drogi doszlam do syntezy : polaczywaszy wszystko co niesprzeczne w tamtych przekazach i jednoczesnie niesprzeczne z najnowszymi odkryciami naukowymi, jest - odbelkotniona z zanieczyszczeń komentatorskich i hermetycznych kodowań - gnoza.
Czyli tym razem spogladajac nie z dolu, czyli od siebie jednostkowej, lecz z gory, od strony Stworcy : akt stworzenia trwa i wcale nie mozna twierdzic z cala pewnoscia, ze jest pierwszym takim aktem, a przestrzen istnienia zagospodarywujaca nicosc bedaca kraina wszelkich mozliwosci, rosnie bez przerwy wraz ze swym Stworca.
Sam Stworca stworzyl pierwsza generacje pochodzacych od niego tworczych istot o odpowiednio duzym, lecz pomniejszonym wzledem siebie potencjale. Ci w czasie swego istnienia wygenerowywali z siebie kolejne byty pochodzace od nich. Idac w ten sposob dalej dochodzimy do naszych wspolnych Gron Istnienia, do ktorych wracamy po wyczerpaniu wszelkich mozliwosci doswiadczeń wg ustalonych dla tych doswiadczen regul, bedacych trzonem miejscowego matrixu.
Gdy w ten sposob doswiadczone zostana wszelkie mozliwe matrixowe zbiory regul, laczymy sie spowrotem. Najpierw z innymi, pochodzacymi z tego samego sektora Uniwersum, a wiec spokrewnionymi Gronami, a potem one lacza sie z kolei na jeszcze wyzszym poziomie.

Energia majaca moc tworcza jest Milosc w sensie nadawanym jej przez starozytnych Grekow - Agape.
Wszelkie miejscowe umowy matrixowe ignorujace ten fakt prowadza do uwiadu organizacji Istnienia w przeznaczonej na to przestrzeni.
Te, ktore nie traca o tym pamieci, lub ja odzyskuja - wzrastaja o stala wartosc dodatkowa, ktorej jedynym nosicielem jest Milosc i jej swietlista energia. Po przekroczeniu okreslonego pensum wzrostu, caly uklad przenosi sie portalem w wyzszy wymiar istnienia, by tam wzrastac az do kolejnego przejscia w wyzszy portal powrotny... do Wszechstworcy...

Tak wiec, czy Wszechstworca stworzyl zlo, jest w oparciu o powyzsze niepotrzebnie postawione.
Bo : gdy dlugo brak Milosci, to brak tez mozliwosci tworzenia wartosci dodatkowej, ktora zywi bez strat, a z zyskiem i Stworce i jego dzielo.
Gdy brak tego paliwa, mozna jakis czas pozywiac sie jedynie energetycznymi odpadkami z uczuc negatywnych wzgledem Milosci - laszem, ale nie bez końca...

Jest to oczywiscie moja syteza na dzien dzisiejszy, a jej akt tworzenia sie nie zakonczyl Wink

Zblizona bywa do syntez innych ludzi, i z tymi latwiej poruszac sie po przestrzeni konsensusu, a oddalona od bardziej odmiennych.

Aga_w_chmurach: na wstępie napiszę: uśmiechnij się Smile

i przestań się tak spinać z tym, to zajmuje dużo czasu by to ogarnąć, a czasem jak chce się wielkie rzeczy przeskakiwać to trzeba zmierzyć się z całą swoją ciemnością i głupotą tych systemów które nas trzymają...

a co do tego co piszesz....

wydawało mi się że jasno napisałem że to jest model i sytuacja hipotetyczna, nie po to by odkryć nowe horyzonty prawa przed Tobą, ale by posłużyć się twoim językiem i terminologią i wyjaśnić coś innego - ale widzę że nie zrozumieliśmy się, bądź stwierdziłaś, że z jakiegoś powodu chciałem wpleść w swoją wypowiedź nową wykładnie prawa z lexa czy czeguś tam : P ... gdybym używając języka prawnego, bądź słowa prawniczego - by się dogadać z Tobą, bo akurat nie znasz takich słów jak (dla tego modelu tu): "otwieracz do puszki" - jak otworzyć puszkę fasoli w nocy. To czy jak bym użył słowa np "sąd" zamiennie ze związkiem słów: "zaobserwować i zauważyć by następnie ocenić i zadziałać" - powiedziała byś mi że sądy w nocy nie pracują? czy możne zastanowiłabyś się co też próbuję ci przekazać używając metafor, które po lekkim przerobieniu W WYOBRAŹNI ułatwią zrozumienie zjawiska którego nie znasz i pozwolą użyć otwieracza do puszki by ją w nocy otworzyć .. a staram się jakkolwiek złapać twojej percepcji, po przez słowa które mogą być łatwiej odczytane i mogą być METAFORĄ innych słów których nie znasz, a które bagatelizując nazywasz filozoficznymi. Ludzie często jak nie potrafią czegoś zrozumieć stwierdzają, że jest to filozofia, bądź kiedy bagatelizują. Mówią też że coś jest filozofią kiedy nie chcą wysilić się na tyle by znaleźć z kimś wspólny język celem dogadania się.

Pełna komunikacja polega na tym że ustanawiamy zrozumiałe słowa i założenia (mogą być hipotetyczne), a potem dyskutujemy. Jak w szachach, każdy ma te same pionki i figury, a nie że jedna strona ma pionki i figury a druga gąbkę. Tak więc to jest jak w szachach, z tym że niekoniecznie ktoś przegrywa rozmowę, tu chodzi o wspólne rozumienie.

"a jeśli nie mieści Ci się w głowie to że można widzieć ze wszystkich i z żadnego punktu odniesienia, to właśnie dotarłaś do systemu przekonań którego więźniem padłaś. Mówi on: niemożliwe że mogę tak rozszerzyć moją percepcję, niemożliwe że mogę mieć taką moc, niemożliwe że mogę to ogarnąć ... a na koniec: i całkowicie niemożliwe że to takie proste i naturalne - mieć taką percepcję."

Za to zdanie daruje Ci Pawle wszystkie Twoje niecierpliwosci redakcyjne Wink

to dlatego że młody jestem i porywczy... niespokojny duch....

Very Happy

(ale wzial pod wlos Wink

a wogole to jakby sie Rigpa przejmowal tym, czy mu cos daruje czy nie Laughing

)

Aga...Grey...Rigpa... Shocked

Gdy skończyłam studia czułam się dumną panią magister prawa, gdy dostałam się na aplikację sędziowską, po jakimś miesiącu bałam się przyznać, że jestem po prawie, gdyż powoli zaczęłam sobie zdawać sprawę z tego, że to co wiem, to nic nie wiem, teraz jest podobnie- widzę, że jestem na początku drogi, w dodatku cechuje mnie nadmiar krytycyzmu w stosunku do siebie, co odbiera taką bezpardonową pewność siebie. Brak odniesienia do czegokolwiek uniemożliwia zarówno wartościowanie, stopniowanie danego zjawiska ( to zdaje się jest pożądane), ale obawiam się też, że refleksji nawet w stosunku do samego siebie. Jak na razie, a może nigdy nie wyobrażam sobie jak mogę nad sobą pracować bez tej refleksji. Może jestem więźniem tych przekonań, stereotypów, może to za duży poziom abstrakcji jak dla mnie, nie wiem tego. A do wszystkiego dochodzę po swojemu, staram się wypracowywać własne metody i własny ogląd na sprawy, co oczywiście jest dużo łatwiejsze znając metody innych. Niczego nie przyjmę, do czego nie nabiorę wewnętrznego przekonania, co nie będzie dla mnie spójne i sensowne, rzeczy od czapy nie są dla mnie.
Być może jestem zbyt przyziemna, lubo też ograniczona na te dyskusje i przemawia do mnie język Pika bardziej, a może to dla bardziej wtajemniczonych, a ja za cienka w uszach jestem i będę pewnie, bo filozoficzne rozprawy to kompletnie nie moja bajka. W każdym razie nie znalazłam w tym wątku odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, a przynajmniej nie całkiem, bo uzyskując jakąś odpowiedź, rodzi ona u mnie kolejne wątpliwości. Zatem jako neptek, nie będę tu dalej dyskutować. Może kiedyś.
ps
"a jeśli nie mieści Ci się w głowie to że można widzieć ze wszystkich i z żadnego punktu odniesienia, to właśnie dotarłaś do systemu przekonań którego więźniem padłaś. Mówi on: niemożliwe że mogę tak rozszerzyć moją percepcję, niemożliwe że mogę mieć taką moc, niemożliwe że mogę to ogarnąć ... a na koniec: i całkowicie niemożliwe że to takie proste i naturalne - mieć taką percepcję."

Jeszcze tylko dodam, bardzo rzadko używam słowa "niemożliwe" i temu co Tu napisałeś,też nie zaprzeczę, nie dałeś jednak żadnych argumentów, które by mnie do tego przekonały. To tylko tezy dla mnie

bo jesteś w świecie pytań,... pytanie rodzi kolejne - zazwyczaj każde rodzi parę kolejnych...więc pytasz i boisz się coraz bardziej... poczytaj jak się medytuje .. szukaj takich wartości, które nie budzą pytań tylko oczywistym wydają się być metodą, drogą...

Na przykład spokój - jeśli nie budzi kontrowersji i wydaje ci się być miły i konstruktywny, praktykuj

Obecność - ona sprawia że uczymy się bo widzimy co się dzieje, pozwala też działać bez poddawania się myślom i emocjom.

Zrozumienie - tego że świat pomimo iż wydaje się niespójnym i rodzącym nieskończenie wiele pytań i wątpliwości jest kompletny. Dlaczego? chociażby dlatego że istnieje życie. Nie mogło by istnieć gdyby nie był kompletny.. życie potrafi być bardzo złożone idąc przez molekuły, pierwiastki, chemię, biochemię, biologię - po drodze komórki i bakterie; układy - organy ; całość; fizjonomia; psychika; świadomość

tyle poziomów i jakoś wszystko działa, a przecież nie wiemy na ile każdy element jest świadomy i czy w ogóle

Wszechświat nas wspiera i karmi - jeśli to nie budzi twoich wątpliwości to też warto to praktykować.. zaraz może mi zarzucisz że to system.. niekoniecznie... widzisz..systemy mają jeszcze jeden aspekt, aspekt sprawczy. Jeśli wszechświat daje mi to co mi potrzebne, to nie muszę się martwić, nie muszę się bać...co więcej nawet nie muszę tego traktować jako system bo poco? wystarczy że będę za to wdzięczny...

kolejna jest wdzieczność - za wszystko co nas spotyka, to ważna praktyka, dzięki niej to co w akapicie wyżej działa lepiej, a my jesteśmy bardziej świadomi że wszystko jest kompletne, a cały wszechświat współgra z nami

przebaczenie - dla siebie i innych... każdy tu się uczy, błędy nie istnieją

dzielność - by iść do przodu bez strachu, kierując się miłością...

skromność - starać się nie przeginać z niczym i utrzymywać równowagę w każdym swoim działaniu... na początku to może być rozumiane jako niepakowanie się w skrajności. Skrajność plus i minus (szersze rozumienie nie jest potrzebne)..

no i tak jak mówię... praktykuj medytację.... pewne rzeczy same zaczną się pojawiać i być zauważane... nie łudź się że jak będziesz nad tym myśleć i tylko to robić to zrozumiesz... tak sie nie da....choćbyś wieczność myślała...trzeba czuć, medytować, obserwować, czasem myśleć (ale to się dzieje samo więc i w tym trzymać drogę środka)...wszystko na raz daje efekt...

To jest proste... po prostu na dzień dobry zanurkowaliśmy za głęboko Wink

Mówisz jednak trochę do mnie tak jakbym kompletnie o niczym nie miała pojęcia i nie umiała żyć. Biorąc sprawy globalnie - nie mam, jednak nie do tego stopnia. Są rzeczy które wiem i cała masa szczegółów do których muszę dojść. Moje przyznanie się do niewiedzy nie oznacza całkowitej ignorancji, a tak mnie oceniłeś, a zdaje się od ocen powinniśmy być wolni. Staram się żyć tak by coraz lepiej realizować te wartości, o których tu piszesz - miłość, radykalne wybaczanie, tolerancja. Wiem po co tu jestem i wiem, że popełniam błędy, dlatego się uczę. Gdyby nie było błędów nie byłoby nauki, zgodzę się natomiast z tym, że nie ma grzechu.
Strachu we mnie nie ma zupełnie, za to potrzeba pełnego zrozumienia, bo niczego nie przyjmuję na wiarę.
Póki co muszę oprzeć się na myśleniu, bo nie jestem w stanie medytować, mam myślowe ADHD i na okrągło mam dywanowy nalot myśli, gdy je wyciszę, to zasypiam, nawet w najniewygodniejszej pozycji, wiecznie mi mało czasu w życiu na przemyślenia. I tu jest problem przyznaję.