www.polana.fora.pl

Jakis czas temu ukazała się na polskim rynku wydawniczym dwuczęściowa autobiografia Krzysztofa Jackowskiego „Zmarli mówią”. To pierwszy taki dokument w historii polskiej literatury. Sądzę, że przynajmniej pewien odsetek sceptyków podchodzących do tej pory do dokonań autora z niewiarą, czy dystansem, zostanie przekonanych o prawdziwości jego doświadczeń.
Wszystkie przypadki opisywane w książce są oprócz osobistych komentarzy autora poparte dokumentacją policyjną, która wskazuje jak wiarygodne i spektakularne są przekazy otrzymywane przez jasnowidza od osób zmarłych i zaginionych. Wszystkie podane przypadki są bardzo skrupulatnie opisane, wyjaśnione i poparte nie tylko dokumentacją policyjną, ale również listami z podziękowaniami od rodzin osób zaginionych. Tu nie ma miejsca na „gdybanie”, na pracę z wyobraźnią. Tu jest wymierne i sprawdzalne przedstawienie faktycznie i konkretnie zaistniałych sytuacji.

Myślę, że książka spełnia podwójne zadanie.
Po pierwsze udowadnia, że nasz świat rzeczywisty jest czymś więcej niż tylko tzw. „fizycznością”, że są, istnieją w nim ludzie , którzy obdarzeni „darem” mogą pomagać innym w sposób nietypowy, nienaukowy, nie dający się wtłoczyć w żadne ramy racjonalności.
I drugie zadanie jakie spełnia książka- udowadnia i wręcz przekonuje nas do wiary w istnienie naszego dalszego życia po śmierci. Na co dzień tak rzadko myślimy o własnej śmierci. Z pewnością nie chcemy uzmysławiać sobie faktu, że kiedyś to nastąpi. Mamy „plany na życie”, obowiązki, pomysły, cele... A śmierć? Śmierć to opcja, która dotyczy innych- nie mnie. Ta „bezmyślność” niepomiernie mnie dziwi, bo przecież ten, kto się urodził będzie musiał umrzeć. Nie ma innej alternatywy.
Tak naprawdę bardzo mało wiemy o życiu po śmierci. Czy przetrwamy? Czy nadal będziemy istnieć, pamiętać, żyć? Staramy się w to wierzyć, ale wiara to jeszcze nie wiedza...

Więcej na temat publikacji:

[link widoczny dla zalogowanych]