www.polana.fora.pl

Dusza dualna Ten , który ciebie przebudzi, który sprawia, że twoje życie staje całkowicie do góry nogami i nie jesteś w stanie żyć tak jak dotychczas.... Ten.... który dotyka twej duszy... Ten jest w twojej duszy... w domu.

Jeśli ktoś spotyka dualna duszę, dzieje się to w nietypowy sposób. Jak można po tak długim czasie - być możne przez kilka wcieleń gdy były razem - znowu się spotkać? Pierwszy kontakt - powstaje zawsze w dziwnych okolicznościach. Sytuacja jest niesamowita, zdaje się unosić w szaleństwo.

W zdziwieniu wielu osób, spotkania są coraz bardziej powszechne. Często zdarza się telepatia, jak i zewnętrzne wpływy na dużą skale, umysł nie poddaje się badaniu...wszystko dzieje się samoistnie.

Pytania i jeszcze raz pytania pojawiają się. Co się dzieje? Kim jesteś, jeżeli przychodzisz tak nagle? Dlaczego jesteś moim codziennym posiłkiem?
Dlaczego zadaję sobie pytania teraz po sto razy? Dlaczego powstał ten magnetyzm? Nie ma przycisku, aby wyłączyć? Jestem całkowicie zdezorientowany, czy mam dobrze w głowie? Dlaczego wydaje się, że wszystko ustawione w moim codziennym życiu stoi teraz na głowie ?
Gdy masz okazje swej dualnej duszy pierwszy raz spojrzeć w oczy, możne powstać wewnętrzny chaos. Powstają pytania. Dlaczego czuję się w tej chwili tak, jakbym przyjechała do domu? Dlaczego mogę rozpoznać siebie w twoich oczach? Dlaczego tak czuję, gdy ciebie dotykam? Dlaczego nie można oderwać się od twoich oczów? Dlaczego nie udaje mi się uchwycić niezwykłe uczucia w słowa? Dlaczego przestrzeń i czas są nagle bez znaczenia? Zdajesz sobie sprawę: "To musi być lustrem własnej duszy".

Osobiste spotkania są w wielu przypadkach bardzo rzadkie, jeśli w ogóle możliwe ze względu na okoliczności ( odległości lub w inne sytuacje), będą szczególnie trudne. Jeżeli te spotkania mają mieć miejsce, dusze muszą dokonać herkulesowych starań.
W ponadto istnieje poczucie słynnych motyli w brzuchu. Wydaje się, że tu chodzi o dużo więcej, nie tylko o uczucia. Niektórzy mogą poczuć dotyk dualnej duszy, nawet jeśli jest oddalona o tysiące kilometrów nawet gdy dusze te nigdy się nie spotkały. Dłonie mają temperaturę jak w zamrażarce, a bóle głowy - jak płonący ogień, który powstaje prawdopodobnie z wybuchów wewnętrznych. Niektóre obszary ciała maja wyjątkowa energie i samopoczucie nabiera zupełnie innego kształtu.
Wszystko co takie dusze czują wydaje się prawie niemożliwe do opisania. Jak nadajnik i odbiornik, powstają wibracje które są notowane na tej samej długości fali.

W takich chwilach głębokiego psychicznego powiązania liczą się sekundy. Myślimy o danej osobie i już za sekundy pojawiają się zazwyczaj znaki: telefon, SMS, e-mail lub listy, cokolwiek.

Przez ten czas możemy odkryć duchową stronę siebie, uczymy się ogromnie z tego spotkania, nauczymy się kochać bezwarunkowo, bez "jak" lub "ale". Ta miłość jest inna od tego, co wiemy ... niepowtarzalny dar Boży. Miłość głęboka i duchowa, wydaje się być prawidłowym powiedzeniem. Jest ona oparta wyłącznie na chęci przedstawienia swojego rodzinnego ducha w stan absolutnej błogości / absolutnego zadowolenia. Nikt w takich związkach nie będzie chciał posiadania i zniszczenia drugiej osoby.

Każda z tych dusz stara się kontynuować swoje życie, ponieważ to co się wydarzyło przekracza nasz umysł. W pewnym momencie jednak następuje uświadomienie, ze połączenia są kształtowane przez Boga i wiarę w to, że to co wcześniej było niemożliwe, teraz staje się faktem.

Więc spotkanie z dualną dusza jest także bolesne.

Rozstania nawet na krótki czas, zabijają takie dusze. Czasami jak grom z jasnego nieba pojawiają się sytuacje, z których powstają nieporozumienia, lub też były spowodowane przez okoliczności, których nie rozumiemy i nie znaliśmy nigdy. Takie sytuacje mogą powodować poczucie, że umrze w takich duszach coś. Powstają myśli o utracie kontroli nad własnym życiem, które nie są zabawne. Całe środowisko oczywiście odczuwa te zmiany, zwłaszcza w sytuacji rodzinnej, która nie zawsze jest łatwa. Te dusze będą bombardowane pytaniami, na które nawet one nie znajdą odpowiedzi, i czują się jak miedzy dwoma światami.

Zrozumienie zachowań dualnej duszy, nie zawsze jest łatwe, tak jak zachowania własne zmieniają się. Z jednej strony dusze dualne chcą najlepiej dla siebie - tak bezwarunkowo - dla duszy dualnej, są jednak chwile, kiedy te dusze - najczęściej nieświadomie - wyrządziły sobie ogromną ilość bólu. To jest zawsze przypływy i odpływy uczuć. Powstają sytuacje gdy następują pytania:

"Kto napisał, że..." Co ja? "To na pewno nie byłem ja? Czy to moja podświadomość? Co ja zrobiłem?" W takich bolesnych sytuacji absolutnej rozpaczy, niektórzy próbują
odejść, ale - nie jest możliwe. Jedno słowo duszy dualnej wystarczy, by zawrócić. Jak to działa? Zależy od chęci nauki i rozwoju takiej duszy.
Gdy zraniona dusza zrozumiała lekcje... powraca i prostym językiem mówi - teraz, czy świadomie lub nieświadomie - "Przy tak wielu wrażeniach nowych i nieznanych uczuciach i tak szybkiego rozwoju, poradziłam sobie w tej chwili, więc nie muszę się wycofać"

Gdy dualne dusze pierwszy raz spotkają się, będzie otwarcie całkowite... Jedno spojrzenie, jedno zdanie natychmiast wywołuje poczucie bycia w niebieskich sferach lub będą transportowane w najgłębsze sfery duszy. Również w odniesieniu do czynników zewnętrznych (np. sytuacje w filmie, niektórych piosenkach lub słowach), jest się bardzo podatnym na odbiór. Najmniejsze drobiazgi, mogą powodować, że nie możemy powstrzymać emocji. W jednym zdaniu podsumowując można powiedzieć, że uczymy się poprzez swoja dualną duszę, znalezienie siebie i czynimy naprawdę duże postępy poprzez doświadczenia, które są w rekach Boga.

Wiele osób chce poznać swą dualną duszę. To spotkanie z pewnością byłoby bardzo szczególnym, i unikalnym doświadczeniem. Nigdy nie należny jednak zapominać, ze wszystko będzie doświadczeniem rozciągniętym do maksimum.

Racjonalne myślące osoby lub osoby bez takich doświadczeń, będą miały trudności, zrozumieć. To jest zupełnie w porządku trzeba tylko otworzyć serce i duszę przy takim spotkaniu.

Orion

"Dusza Dualna

„Szukam mojej drugiej połowy ...”

Czy to tylko takie powiedzenie, czy wskazują nam te słowa odwieczną tęsknotę za naszą duszą dualną?

Najwyższy Stwórca rozsiał swoją Miłość tworząc Istoty Światła i pozwolił nam, byśmy tworzyli naszą rzeczywistość, dając nam dar wolnej woli. Jako Ciało Świetliste byliśmy androgenami, istotami zawierającymi pierwiastek żeński i męski, bez podziału. W chwili gdy zdecydowaliśmy się wejść w trzeci wymiar, wymiar materialny by doświadczać fizyczności i rozpocząć naszą pierwszą inkarnację nastąpił podział duszy na aspekt męski i żeński, by rozmnażać się na ziemi. Jedna dusza wszczepiona w dwa ciała, jednak każda z osobna jest Jednością. Tak jak Yin i Yang , każde pole jest pełnią, zawiera w sobie cząstkę drugiego pola i jest Jednością z nim. Dusza dualna to pierwotny związek - dwa ciała z jednej duszy.

Tak rozpoczęła się nasza podróż na Ziemi. Każdy z nas ma swoją duszę dualną. Nasza dusza dualna towarzyszy nam od pierwszej inkarnacji. To wspólna droga tworzenia, poznawania siebie, polaryzacji i transformacji. Z biegiem naszych wcieleń byliśmy wiele razy z naszą duszą dualną na Ziemi, niekoniecznie żyjąc z nią w związku partnerskim. Istniały także wcielenia w których jedna z tych dusz była w innym wymiarze a druga na Ziemi. Dusze dualne wspierają się, uczą się wzajemnie, poznają świat fizyczny i wymieniają swoje doświadczenia. Co przeżywa jedna, odbiera także i druga. Czakry takich dusz są ze sobą połączone, w ten sposób następuje wymiana doświadczeń. Istnieje między nimi niewidzialna więź, niezrozumiała dla innych, czasami niezrozumiała nawet dla takich dusz. Tą więzią to pierwotna, czysta, nieskazitelna Miłość, naszego Najwyższego Stwórcy. To Bezwarunkowa, Niebiańska Miłość, Jedność, Pełnia, Całość, Harmonia.

Duchowo jesteśmy i byliśmy zawsze połączeni z naszą duszą dualną, lecz nasze zagubienie w świecie fizycznym zasłoniło nam poczucie Jedności. Wchodząc w Erę Wodnika, Erę Przebudzenia podnośmy naszą Świadomość, pozbywając się iluzji naszego świata fizycznego. Zasłona zapomnienia opada i ujawnia nam Prawdę, którą mamy w sobie. Właśnie ta Era pozwala nam na rozwój duchowy, na przebudzenie świadomości duszy.

Czy każdy z nas spotyka swoją duszę dualną w Erze wodnika?

W świecie fizycznym nie. Jest wiele form przebudzenia, o której decydujemy przed zejściem na Ziemię w teraźniejszym wcieleniu.

Jednak ten czas wielkiej Świadomości pozwala nam zrozumieć, odczuć i manifestować Jedność z naszą duszą dualną tu i teraz. To jest manifestacja i połączenie energii męskiej i żeńskiej w nas. Nadszedł czas emancypacji także i na poziomie ducha, pełne zaakceptowanie energii żeńskiej i męskiej. Wielu z nas żyje już z tą Świadomością i wprowadza ją w dalsze pokolenia zrozumieliśmy, że jin i jang nie istnieją bez siebie.

Drogi czytelniku integracja tych dwóch pól jest ścieżką do uwolnienia się od iluzji nazwanej ciałem fizycznym. Poza fizycznością istnieje cząstka nas, druga połówka naszej duszy, która nas wspiera i rozwija zarazem."

[link widoczny dla zalogowanych]

nic dodac i nic ujac.....

takie cos, dzisiaj nie jestem pewna, jako sniaca swiadomie i larzaca po astralu czy to nakreslilo sie wlasnie w innym wymiarze, czy to byl real 20 pare lat temu.
szlam ulica w Grodzisku dosc ruchliwa, spacerowalam, szedl obok mnie jakis facet, nic, ze tak powiem interesujacego. mial przedkazac tylko i wylacznie wiadomosc i jako informator sprawdzil sie doskonale.
a wiec ulica, nigdy tamtedy nie chodzilam i nie chodze, juz nie wspomne o spacerach. jest daleko poloozna ode mnie, jest ruchliwa, bo to wylot na trase katowicka przy bazie pks'ow i gdyby nie fotoradar zamontowany jakis czas temu, to by jeszcze wiecej ludzi poginelo.
wiec ide i rozmawiam, zatrzymuje sie samochod wychodzi chlopak, macha do mnie na przywitanie, do samochodu wsiada kobieta blondynka, zamykaja sie drzwi i tyle ich widzialam.
ide dalej, obok mnie idzie informator i mowi
- ten chlopak, to twoja polowka Duszy, tutaj podaje imie i nazwisko, podaje gdzie pracowal i mam zapamietac nazwe firmy.
- nie wiesz w jaki sposob zapamietam na wiele lat takie wiadomosci?
- zapamietasz
samochodem odjechali, my chyba poslzismy bo film mi sie urywa...

minelo ponad 20 lat, robie raban w moim prywtanym zyciu, podejmuje decyzje bardzo trudna, rodzina chwyta sie za łeb.
i pewnego dnia, w pewne miejsce wchodzi facet gdzies w moim wieku, mowi dzien dobry i usmiecha sie. a mi poprostu jakby osuszylo caly organizm z plynow ustrojowych, doplyw krwi odcielo a ostanie czasteczki tlenu pobieram bardzo znikomo.
pytam sie swojego ciala fizycznego co sie dzieje? cisza....
pytam Duszy co sie dzieje? ciszy nie ma, jest za to wyswietlany film ze spaceru po ulicy. nie pamietam go.
kazde idzie w swoja strone, znowu wpadamy na siebie okolo 3 miesiecy po pierwszym spotkaniu. szanowny pan przemawia, przedstawia sie - nadal nie pamietam. ide swoja droga, znowu wpadamy na siebie po jakims czasie i .... idziemy na kawe.
rozmawiamy przy tej kawie, jak dwa łyse konie, znam go doskonale, on mnie zna. nie musze mowic co lubie ogladac i jaka jestem, On tez nie musi tego robic. od razu rozmowa wchodzi na taki kurs, ze o takich rzeczach rozmawia sie po dobrze minionym dlugim okresie czasu. mowie do siebie, ze chyba na starosc mnie porabalo, a hormony i chemia w organizmie doszla do wniosku, ze zrobi ze mnie jedna, wielka krucjate. odsuwamy sie od siebie, poniewaz zaczelismy myslec. odsuniecie nie trwalo dlugo, bo okolo pol roku, natomiast zawsze wpadalismy na siebie dalej.
Pewnego dnia potrzebuje dostac sie na SOR do szpitala, biore telefon i dzwonie - wylaczony.
w tym momencie dzwoni domofon, otwieram po uslyszeniu, ze " a bylem obok samochodem i cos mi mowilo, zebym wpadl, mialem zadzwonic, ale telefon padl" podchodzimy do samochodu, a mi sie nogi uginaja, to ten sam samochod co wtedy, 20 lat temu chmmm. pozniej opowiada mi o sobie, gdzie kiedys pracowal wymienia nazwe firmy, a ja czuje, ze trace powietrze, opowiada mi o blondynce, a mi slabo. patrzy sie na mnie i pyta
- dlaczego slabniesz?
a mi miekko po calosci, nie potrafie wydusic z siebie polowy slowa, zatapiam sie w blogosci. chodza ludzie, biegaja lekarze, zapomnialam, ze mam do zalatwienia skierowanie, o niczym nie pamietam tylko to, ze wiem o nim wszystko....
jest przepieknie.....
Pare dni temu przeczytalam Tradition o chorobie z milosci, to fakt potrzeba na wyleczenie paru lat Wink

.

przytulam

Za_mgłą napisał

O kuźwa aż mnie ciary przeszly Very Happy

resztę może wyjaśnię wieczorem a moze Ania coś dopisze Wink

Ja siedzę i się "smutam" bo zrozumiałam, że Mgiełka się "wyleczyła"????????????? Odpuściłaś? Co się dalej stało, bo nie rozumiem....

a dalej, a dalej to jest tak, ze:
jestem przytulana, a nie musze sie o to prosic
patrze w oczy i wiem, ze Kocha
patrze w oczy nie pytam siebie, czy to ten?
wsluchuje sie w oddech i wiem, ze to jest moj oddech
smiejemy sie razem, myslimy razem
jedno i drugie podchodzi do calosci tak delikatnie,
jakbysmy chodzili na palcach, aby sie czasami nie dowiedziec, ze to tylko byl sen.
kiedy kochamy sie, to jest melodia
jedno i drugie zawieszajac swoj wzrok na sobie,po zadanym pytaniu
- a o czym myslisz?
odpowiada, ze:
- mam nadzieje, ze moja smierc, bedzie przed Twoja ....
nie klocimy sie, bo nie ma o co - hehehe naprawde, az jestem pod wrazeniem - tylko czasami mamy ochote "podusic siebie wzajemnie".
I o grotesko, kiedy weszlam do jego rodzinnego domu, badz siostr i braci to czulam sie tak, jakbysmy wszyscy spotkali sie po dlugiej, dlugiej podrozy i mamy sobie tyle do powiedzenia, ze az czasu czasami brakuje.

PS. ta choroba z milosci, to tak troche po za tematem bylo....

No właśnie, opowiedz co było później? Jak to się skończyło?

Kahlan to trwa to się nie skończyło Smile

Jestem jeszcze w szoku Mgieła i cieszę się jak cholera Smile

Tyle podobieństw do naszego przypadku, a wręcz to samo.
Pomyślę sobie o tym w drodze na pocztę Smile

poprostu posty poszly w prawie w jednym czasie...

No właśnie spóźniłam się trochę Razz

No nic, lepsze to niż łyknięcie rozpuszczalnika Razz

Ale jazda to ja nie mam pytań no mieliśmy z Anią bardzo podobnie hehe ale czad 2 pary Bliźniaczych Plomieni w Grodzisku...

jest MOC, jest MOC w Grodzisku hehehehe.
a tak na serio to jest cos takiego delikatnie subtelnego, ze co dzien robi niezly raban na czestotliwosciach....

Oj tak wieczorkiem napisze cos wiecej bo w pracy jestem teraz

no wlasnie nie furgam juz tak, jak furgalam,
kilka upadkow na dupsko, dalo do myslenia i...
furgam wtedy jak mam cos zrobic, zalatwic, no chyba, ze Ktos sam przyjdzie to wtedy chmm czemu nie....
czasami tez tak jest, ze astral sam woła, a wtedy dlikatnie wycofuje sie, czyli wysylam stanowcze nie i zamyka sie wszystko.
oglady dziecko nabralo, szacunku wiecej, no i mam teraz no wiesz, byc tutaj bardziej i wiecej niz w tam.
chociaz kiedy jestem zmeczona na full fizycznie, a medytacja doprowadza mnie do ziewania, drapania i zasypiania, a nie do wypoczecia, to wskakuje sobie na hamak i bujam sie do woli....