www.polana.fora.pl

Zakładam ten temat, aby podzielić się z Wami moimi kontami ze zmarłymi.

Podzielę się własnymi przeżyciami, być może zawarte tutaj informacje komus pomogą w żałobie, lub też uzmysłowimy sobie fakt, im krótsza żałoba - tym łatwiej jest duszy przejść na drugą stronę. ( może zle to ujęłam - ale wydaje mi się że im szybciej przepracujemy ból i rozpacz tym lżej jest zmarłemu - lub też pomimo swojego bólu dobrze jest mówić do zmarłego bliskiego aby odszedł do światła)

wczesniej pisałam o kontaktach w snach i przekazach od zmarłej mamy pierwszego męża
kolejne kontakty były z tata obecnego męża,
babcie itd,

muszę zacząć od tego, że jakiś czas temu we śnie dwie dusze z rodziny pokazały mi że dusza zmarłej mojej ukochanej cioci Zosi potrzebuje pomocy
( kiedyś prosiłam o pomoc na Afterlifie i W zapewniał mnie że ona została odprowadzona przez niego ) ale to było wtedy, gdy nie wiedziałam tyle co teraz

Tak wiec dwie dusze: zmarła byla tesciowa i jej mama pokazały mi że moja ciocia jej dusza jest w nicości w szarości,
dzięki weryfikacji EWCI G. naszej i Anny K. potwierdziły mi moje przypuszczenia,
poprosiłam zatem opiekunów naszych o odprowadzenie, zapaliłam świecę i pomyslałam "ciociu, jak dojdziesz do nieba daj mi jakiś znak że juz wszystko jest ok u Ciebie"

miałam poczucie winy okropne, co wyczula natychmiast Mgielka ....
ze powierzyłam duszę ukochanej osoby komuś takiemu, kto tylko jej zaszkodził

ogromnie się wzruszyłam faktem iż dwie inne bliskie mi dusze przyszły do mnie po pomoc dla innej duszyczki,

i dzisiejsza noc

śni mi się mieszkanie cioci Zosi ( ten ukochanej cioci mojej której zaszkodził W. ) stoję w wejściu do pokoju, po lewej stronie widzę cioci szwagierkę i jej męża,
otóż ta szwagierka straciła w wypadku swojego syna, to była tragedia, bo zginęło 5 osób w samochodzie, na prostej drodze zjechali gdzieś w drzewo,
widzę więc ich i wiedzę też ich zmarłego syna który siedzi na krześle,
czuję i słyszę też moją mamę coś mówi w tle bo gadułą jest okropną Wink

patrzę na tego Jacka a on jest taki jak trup, bez życia siedzi ale jak kukła
wiec ja w eurofii mówię do wszystkich w tym pokoju z wielką radością

zobaczcie, patrzcie, tutaj jest Jacek, Jacek jest mamo, ciociu ( do rodziców tego Jacka się zwóciłam ) tu siedzi Wasz Jacek

po tej mojej eufori Jacek jakby ożył, rozświetlił się, uśmiechał do mnie, jakby nikogo w koło siebie nie widział a nagle mnie zauważył
i słyszę cioci Zosi ( tak tej zmarłej cioci ) głos:
"bo on czasami machnie ręką, ale się nie odzywa"

rano jak wstałam, pomyślałam że z ciocią w końcu jest ok,
ale skubana przyszła mi pokazać że dusza jej chrześniaka - Jacka potrzebuje pomocy Wink

znowu tel do Mgiełki, z prosba o weryfikacje Smile

))

więc teraz palę Jacusiowi swiece, poprosiłam opiekunów o odprowadzenie do światłą jego duszy

i teraz uwaga:

moja mama zadzwoniła, jak tylko jej to opowiedziałam do rodziców Jacka,
co się okazuje jutro mija 22 rocznica od jego wypadku...tyle lat a dusza nie zaznała spokoju
jego mama w rozmowie z moja mama powiedziała ze Jacek często jej się śnił mówiąc : " mamo muszę już iść do pracy" na co ona " synu zostań z nami jeszcze"

myślę, podejrzewam ( Jacek miał 24 lata ) że ból i rozpacz rodziców zatrzymała go tu na ziemi,
po co to opisałam,
a no myślę że ta informacja powinna zwrócić uwagę osobom przeżywającym żałobę iż dla dobra swoich ukochanych zmarłych powinno im sie pozwolić odejść, nie zatrzymywać, bo to już nie jest ich miejsce,
a z własnego doświadczenia wiem, że jak już będą w niebie, odezwą się do Was, szukają kontaktu, odwiedzają nas,

Dla Jacka palę już dziś drugą swiecę, poczczułam jego radość, gdy w końcu ktoś go zauważył, prowadzę z nim dialog w myślach Smile

Ciociu Zosiu, kocham Cię całym sercem, tak samo Marię, Antoniego,
wszystkich tych zmarłych, którzy pomagają nam żyjącym jak również duszom, które z jakiś powodów nie odeszły .

DZIĘKUJĘ RÓWNIEŻ EWUSI za wszystko
buziol

Ciekawie piszesz MW

Mym zdaniem wina leży w pozostałej na tym padole rodzinie,to oni podświadomie jego tu zatrzymują.
Rozumiem podstawy,ale nie popieram.
Miłość nie polega na myśleniu o sobie,a na zrozumieniu sensu wszystkiego co nas dotyka.WSZYSTKIEGO. Cool

nioom, właśnie dlatego miłością trzeba się kierować a nie egoizmem

może ktoś się gniewa na moje słowa,

ale piszę co czuję,

moja mama w rozmowie poprosiła ciotkę, aby pozwoliła mu odejść do światła
i dziś ma mu powiedzieć aby poszedł do światła i zapali mu świecę w domu,

zobacz Maylo, jaka jest miłość duszy bezwarunkowa jak jest już TAM
niesamowite co ? Smile

już dwa razy dostałam cynk z nieba ze dusza jakaś jest nie tam, gdzie być powinna, potrzebuje pomocy,

faktycznie potrzebna jest intencja, energia osoby żyjącej aby dusza odeszła,
taki można wysnuć wniosek..

i ktoś powie.."ale tyle mszy było w intencji tej osoby przez tyle lat"
chyba faktycznie bez naszej zgody góra nie może ingerować w naszą wolną wolę Smile

więc jeśli dusza nie odeszła, nie widzi swojego opiekuna, światła to po jakimś czasie jak by zapada w sen, sni wiec nie wie że moze isc dalej...

Twój opis MW będzie dowodem dla Pustej(dla wielu innych również),
która to najbardziej przeżywa odejście męża swojego z tego ziemskiego życia.

Dziękuję Ci MW za te słowa. To potwierdza moje słowa, że ludzie mylą miłość z potrzebą.
Rozpacz za zmarłą osobą to nie miłość tylko ogromną pustka po przywiązaniu do tej osoby.
W naszą wolną wolę nawet Bóg nie może ignorować, a my tak często chcemy ingerować w wolę innych ludzi.

Masz prawo się ze mną nie zgadzać. Każdy ma wolną wolę. Nawet masz prawo do tego czy będziesz szanować moje zdanie czy nie. To wyłącznie Twoja sprawa, nic mi do tego.
To co napisałaś potwierdza moje spostrzeżenia.
Ta miłość, o której mówi większość ludzkości to nieudolna kopia prawdziwej miłości.
W żargonie spożywczym można powiedzieć: "produkt miłosno podobny".
Miłość ta prawdziwa nie zna bólu po stracie, czy to fizycznej, czy kiedy osoba żyje i odeszła o nas do innej. Ból pojawia się zawsze w tedy gdy miłość mylimy z potrzebą. Potrzebą bycia z drugą osobą. Kiedy cierpimy to nie jesteśmy wolni.
Tu na ziemi tylko nielicznym, mistrzom duchowym udaje się kochać całkowicie miłością bezwarunkową. Bezwarunkowa, czyli nie stawia żadnych warunków. Kocham nie oczekując nic w zamian.
Wszystkie religie mówią nam, że na tamtym świecie jest lepiej niż tu. Dlaczego jesteśmy tak małej wiary, że martwimy się o naszych bliskich, czy jest im tam dobrze? A może wynika to z naszej potrzeby, a nie z miłości do nich?

Jak widzę myślimy i czujemy innymi kategoriami.
Zupełnie.

Nie jestem tak delikatny jak Freja i powiem tak: Mirek Ty wszystko opierasz na teorii,(przeczytanej z książki)jak coś przeżyjesz praktycznie w tedy zrozumiesz o czym piszą inni....to co Ty piszesz to aż przykre,że tak bardzo oddalone jest od rzeczywistości...doświadczenia.!!!
Pozdrawiam wszystkich. Smile

Mirku, jak mniemam, nie jest Ci obce doświadczenie utraty kogoś bliskiego?
Czy zachowałeś wtedy zimną krew, uśmiechnąłeś się do siebie i przeszedłeś nad tym do porządku dziennego? Bo przecież ta osoba odeszła do lepszego świata? Naprawdę nie czułeś żalu i bólu??? A może nie utraciłeś nigdy kogoś Naprawdę Bliskiego?

tu się zgadzam i nie zgadzam,ja mogę napisac z własnego doświadczenia po stracie mojego taty który zmarł rok temu nagła choroba a potem szybka śmierc,tej żałoby nie da się przejśc ze spokojem,po prostu to właśnie miłośc do tej osoby sprawia że ta pustka po niej sprawia nam wielki ból,nie egoizm,ja w rozpaczy nie widzę egoizmu,ten ból siedzi w nas i każdy walczy z nią bo wie że dusza potrzebuję spokoju a nasza rozpacz sprawia że dusza byc może cierpi,ale ja myślę że i dusza jakoś doświadcza,tak teoria mówi żeby nie rozpaczac bo przecież dana dusza ukochanej osoby przechodzi na inna strone do swojego domu,ale w momencie naszego smutku nie ma tej teorii tylko ten straszny ból i szukania odpowiedzi,gdzie jest teraz mój tata,czy nie cierpi,a jeśli nie dokończyło się sprawy z ukochana osobą pojawiają sie wyzuty sumienia,ja cierpiałam i śniłam o tacie co noc,wiedziałam że on czówa na demna,i szukałam dalej,nauczyłam się wiele,a może poprostu odkryłam dużo o sobie i jaki mam dar,jednak wiem że każdy na prawo do swojej żałoby,mój tata jest po 2giej stronie od roku ,wiem że jest mu dobrze bo mi to pokazał,i proszę nie oskarżaj osób które cierpią o egoizm,tylko zrozum ich,czuje że ty nie wiesz co to znaczy,ale kiedy się z tym spotkasz zrozumiesz,ja ciągle tęsknię i tęsknic będę za moim tatą bo to była kochana moja osoba,i każdy po swojej żałobie dojdzie do włąsnego wniosku...
pozdrawiam was serdecznie,i dziękuję że jesteście

Smutek i ból doświadczyłem, jednakże rozpaczy nigdy.
Żalu również nigdy nie miałem, ponieważ
osobę, którą kochałem o nic nie obawiałem.
Każdy odczuwa pustkę, ją też.
13 lat przed swoją śmiercią mój ojciec
przeżył śmierć konieczną. Powiedział czego doświadczył
i wrócił, ponieważ był jeszcze portrzebny.
Później już nie miał siły walczyć z bólem. Pożegnł się i odszedł.
Czy po takim doświadczeniu można rozpocząć?

Podsumowując-dajmy każdemu prawo do swojego zdania i swoich odczuc.
I nie klasyfikuj Mirku ludzkich uczuc( miłości) do "towaru miłosnopodobnego", i nie zarzucaj nikomu egoizmu w załobie( czyli myslenia tylko o sobie).

Każdy kocha inaczej, jednych bliskich kochamy bardziej,innych mniej w zależnosci od tego co nas łączyło z daną duszą.
Ból i rozpacz w załobie też są potrzebne,zarowno dla nas TU jak i dla Dusz,które odeszły.
Pytanie tylko czy umiemy z tego bólu i rozpaczy "wzrosnąć duchowo",bo takie doznania po cos są nam dane.
Nie mówmy wiec ludziom jak mają przeżywać załobe, tylko pomagajmy im ją przeżyć.

Taką właśnie śmierć miałem na myśli. Literówka.
Jak naradzie to tylko Ty Frey piszpmesz o tym, że to egoizm I próbujesz wkładać w moje wypowiedzi słowa, których nie napisałem.
Dlaczego tak czynisz?

Mirku napisałeś o formie miłości,która przejawiają ludzie w załobie,i napisałeś zdanie o przeżywaniu załoby: